of the Air Force Museum. We hebben zelfs
de naam van de Duitser die hem heeft
ondervraagd: Hans Scharf, die nu in Zuid-
Californië woont. We kennen nu het
squadron-logboek, hebben citaten van
vliegers die hem neer zagen gaan, zijn
vlucht die dag (Yellow Four), serienummer,
enz. Tevens hadden we contact met een
andere vlieger, die in hetzelfde krijgsge
vangenenkamp zat maar die zich Watson
niet herinnert. Helaas bleef Watson niet in
contact met zijn vliegersgroep na de oor
log.'
Een week later, op 7 mei 1987, liet hij ons
weten: 'Het spijt me je te moeten berichten
dat Harry J. Watson op 21 juli 1976 is
overleden.' Met de hulp van een collega
van hem bij nbc-tv had de Veterans Admi
nistration hun bestand op alle Watson-ver-
meldingen doorzocht en daarmee dit droe
ve nieuws ontdekt.
De puzzel opgelost
Op een gegeven moment, toen we het
laatstbekende adres van Harry J. Watson
te weten waren gekomen, is Co Maar-
schalkerweerd brieven gaan schrijven 'aan
de huidige bewoner van dit pand'. Dat had
succes en verdere inspanningen leverden
uiteindelijk contact op met de weduwe van
Watson die, hoewel ze aan de hand van
de foto's geen positieve identificatie durfde
te geven, toch zeer dankbaar was voor het
vele werk dat in Nederland door een aan
tal voor haar volstrekt onbekende mensen
was verricht.
Op 24 april 1988 schreef zij aan Co Maar-
schalkerweerd: 'Ik vind het moeilijk mijn
reactie op dit alles en in het bijzonder op
de foto's te beschrijven. Ik vind het heel
jammer dat mijn echtgenoot deze foto's
niet meer kan zien. Hij zou zeer verbaasd
zijn geweest en hij zou bijzonder graag
hierover met u gecorrespondeerd hebben.
Hij bracht een jaar door in verschillende
krijgsgevangenenkampen. Na zijn bevrij
ding keerde hij terug naar de Verenigde
Staten, waar we in juni 1945 trouwden.
Ik had u graag op de hoogte gebracht van
details betreffende die dag (dat de foto's
De plek waar de Lockheed Lightning op 25 mei
1944 een noodlanding maakte. In het midden
van de Oud-Sint-Jooslandpolder, net ten
noordoosten van de Tweede Weg.
werden genomen), maar helaas herinner ik
me weinig meer van hetgeen mijn echtge
noot erover vertelde. Hoewel we er uitge
breid over gesproken hebben na zijn
terugkeer, zijn de herinneringen eraan
door de jaren naar de achtergrond verdwe
nen.' Tot zover mevrouw Elaine Watson.
De absolute zekerheid dat we met Watson
de juiste vlieger hadden, kwam ten slotte
weer vijfjaar later, in december 1993. Co
Maarschalkerweerd schreef me het vol
gende: 'Via een lid van onze Luchtmacht-
