t
/Go\
JSi
Q
LAAT HET DE WETE WETEN
^d»m3
Vervolg van pagina 15
heeft opgegeven om aan een wedstrijd deel te
nemen. Een „rolle" is een lijst van deelnemers
aan een wedstrijd ringsteken, gaaischieten of
balgooien.
Een week voor de wedstrijd lag een vel papier
(de „rolle") ter intekening gereed in de dorps
herberg. De avond voor de dag van de wedstrijd
vond ,,'t rolle sluten" plaats. Eerst vroeg de
herbergier of er nog iemand wilde intekenen.
Was dit niet het geval, dan zette hij zijn hand
tekening onder de „rolle". Een teken dat de
termijn van intekenen gesloten was. Vervolgens
verzegelde hij de „rolle" door deze op te rollen
en met een gestijfseld bandje dicht te plakken.
Op de dag van de wedstrijd werd de „rolle" aan
de „voorman" overhandigd, die onmiddellijk
na het „rolle sluten" door de groep gekozen
was. Voor het begin van de wedstrijd opende hij
de „rolle", las hardop de namen van de inteke
naars, die met „jae" of „prezent" antwoorden.
„Is dat 't overschotje".
Ook hier wordt het jongste kind van een gezin
bedoeld.
„Je kriegt ter a gauw een broertje of zusje bie
uut de berg van Sint Jan ten 'Eere
In het noordwestelijk deel van Walcheren wer
den de kinderen wijs gemaakt, dat de baby's uit
de vliedberg van Sint Jan ten Heere gehaald
werden. Deze ligt tussen Aagtekerke en West-
kapelle, aan de Herenweg.
„Da's een volle 'ooiwaegen die êêstdaegs om
kapt
Dit werd gezegd van een zwangere vrouw, die
binnenkort hoopt te bevallen. Ze werd vergele
ken met een hooiwagen, die te vol geladen is, en
dreigt om te vallen.
„De goeie ziele moe wir a inleie".
Dit werd gezegd van een vrouw, die weer in
verwachting was.
„Inleie" is „in de kraam zijn".
Geraadpleegd boek:
Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. 1974.
F. van den Driest
De heer J. H. Midavaine trof in de Middelburg-
sche Courant van 12 mei 1939 het onderstaande
verslag aan. Alsu het verhaal hebt gelezen zult u
zich vast, net als wij, afvragen of er nog zo'n
machine bestaat. Laat het de Wete dan weten.
Het plooien der Walchersche Mutsen.
Een Zeeuw vindt er een machine voor uit.
In een klein huisje aan een der Middelburgsche
singels woont de Weduwe P... Zij verdient met
de fijnere wasch, beter gezegd: met mutsen-
wasschen, den kost.
Haar zoon, een stevige, bedachtzame, Walcher-
se kerel van in de veertig, woont in Amsterdam,
waar hij in het bouwbedrijf werkzaam is. Maar
al heeft zijn spraak een Amsterdamschen inslag
gekregen, in zijn hart bleef hij Zeeuw en met zijn
hart bleef hij bij zijn oude moeder die in het
kleine huisje aan Middelburgs singel woont.
Als de strakke muts die het Walcherse vrouwen
kleed in schoonheid de andere Zeeuwsche drach
ten doet overtreffen, gewasschen, gesteven en
gestreken is, dan moet zij nog één moeizame
kunstbewerking ondergaan: het plooien.
Toen schrijver dezes, nu tien jaar geleden, in
Zeeland kwam, bracht hij een bezoek aan een
der agenten op de dorpen. In de keurig-nette
kamer zat een jonge vrouw aan tafel, met een
houten plankje en een koperen veertje een Wal
chersche muts te plooien: lieflijk gezicht van
vertrouwde vrouwelijk-ambachtelijke huiselijk
heid. Maar het was ook een moeizaam, geduld
en vaardigheid vereischend werkje, dat kon
zelfs de mannelijke ondeskundigheid wel zien
en vatten. En dan te weten: dat hoe fijner en
18
