die 't 'n mèe draegt!". En 't laatste stoepbankje,
zooals er in vroeger jaren zooveel tot 'n gezellig
praatje uitlokten, dat laatste stoepbankje is van
de week afgebroken.
„En dae binne d'r ier ök a, die van dracht
verandere!". Zie je, dat is 'n miserabel iets. Zou
't dan hier ook nèt moeten gaan als op Zuid-
Beveland, waar de mooie flatteerende kanten
muts plaats maakte voor 'n leelijken modehoed
op 'n stijven pagekop en de statige, lange rok
voor 'n paardenspelachtige, korte wip-jurk bo
ven 'n paar miskleurige kousen van kippengaas?!
Maar zöö ver is 't hier gelukkig nog niet en 't
meerendeel is nog écht. Van de visschersbevol-
king zeker! En ook 't leuke grut is groot-in
't-klein. - „Ouwe gebruken? Oe bedoel je?". Ja,
wat bedoel je! Liedjes of zoo. „Dan zou je d'n
ouwen Ko Lesoe moeten oore!
Die kan ze!" En als ze recht op dreef zijn, de
ouwere vooral, dan geven ze 'm katoen. Colijn,
de brave boerenzoon. Aan den oever van een
snellen vliet, 't Vrouwtje van Stavoren (Hoort
vrienden, hoort een lied. Dat duid'lijk zal ver
klaren, Wat eenmaal is geschied, Voor meer
dan duizend jaren). Enne ...ja, dat is 't Volkslied
van Erremue: De liefde kan me nimmer boeien
Merkt U wel: geen opgewekte woorden, nóch
ook vroolijke melodieën, maar gedrukt vis-
scher-achtig en Lieder ohne Ende!
Er zei me eens iemand: „als die Arnemuische
vischvrouwtjes vroeger (want nou doen ze dat
niet meer zooveel) als ganzen over 't Erremusche
padje naar huis schommelden, dan begonnen ze
'n liedje bij de Middelburgsche meelfabriek en
bij ,,'t Veertje" was 't op z'n besten uit". - Maar
'n half uur: da's wel 'n beetje overdreven. -
En bijgelovig zijn ze hier even èrg, of misschien
even weinig meer als overal elders. Zeker: in
moeilijke gevallen durven ze naar stad te gaan
naar 'n waarzegster, of zooals ze hier zeggen,
„nae 't vrouwtje", maar daar hoefje toch werke
lijk niet alleen voor in Arnemuiden te komen!
„Weet je, wat jammer is, meneer? Nie? Dat ze
ons ouwe klokkespil verkocht Dat hangt nu
in 't Paleis voor Volksvlijt in Amsterdam.
„En weetje, wat of't speelde bie kwart over?".
„Botjes en scharretjes blaeze z'an de mart! Kies,
bom!".
Als er soms iemand onder de lezers is, die er iets
aan kan doen om de Arnemuienaars d'r „klok
kespil" weer terug te bezorgen, laat hij dan zijn
uiterste best doen: de dankbaarheid zal groot
zijn. Misschien nemen ze dan tegelijk het uur
werk onderhanden, zoodat het weer de schijn
gestalten der maan en hoog en laag water aan
geeft, zooals vroeger. -
In den namiddag schoof ik bij 'n paar babbelen
de jonge visschers en ook hun toon was verre
van opgewekt. „Wat dienk je, da je van acht
gulden in de weke leve kan?".
Nee, nee, dat dacht ik niet en ik begreep, heel
goed, dat het in zulke omstandigheden hard,
hard noodig was, dat de vrouwen mee den kost
hielpen verdienen.
Daar trekken die nijvere moeders, slavinnen, bij
nacht de deur uit, soms om één uur al. Dat
hangt van 't tij af; om op de schorren, soms drie,
vier uur ver door 't slik te slobberen, teneinde
daar zeekraal of lamsooren te snijden, en de
Middelburgsche vrouwen mogen wel bedenken,
dat ze niet te veel af pingelen als Geertje of wie
dan ook „vuuf en dertig cent" vraagt voor 'n
„maeltje".
,,'t Is gebeurd meneer, dat m'n vrouwe meer as
aeolferwege zwaer was en toch d'r op uut, soms
tot onder WolfersdiekWat blief je? Kreukels?
Jaet, die raepe ze ook nog", maar dan alleen om
in 't dorp zelf te verkoopen voor 'n cent 'n
kommetje. -
Ze hadden me van tevoren wijs gemaakt, dat ik
op Arnemuiden misschien onvriendelijk zou
worden behandeld, maar als dat iemand over
komt, dan is 't z'n eigen schuld, 't Is 'n rond,
goedmoedig volkje.
„Dag meneerik kenne je wel. J'ei van ochend
mee vaoder hekuierd". Ze liet d'r bezem in de
rust - want Erremue maakte schoon schip „voe
de Zondag". - „Leure meneer? Dat moe 'k wê,
anders me nie te eten!" -
'k Wou zoo graag na vele jaren over 't leuke
Erremusche padje naar Middelburg kuieren en
na ettelijke warme handdrukken van m'n nieuwe
vrienden ging ik het dorp uit. Ik begreep, dat het
waar was: „Dae is geen durpje in êel 't land,
meneer, dae de vrouwen en de mannen zoo ard
werke as op Erremue!".
verloting
D.A. Poldermans
6