met hem zitten boomen en hij is trotsch op z'n
geboorteplaats, wat hem m.i. tot eere strekt.
Natuurlijk komt ook hier de ramp van Juli '24
ter sprake.
's Morgens om 'n uur of zeven was 't al vliegend
stormweer. Angstig vroeg 'n vrouwtje: „Zouwe
ze uut weze, Buijs? Vanochend om vier ure was
't mooi weer. 'k E d'r uut hewist". En om half
negen neep de tijding: „de visschers bin uut", de
droge kelen dicht en de angstige harten ineen.
Daar, om half tien, ratelde de telefoon op 't
raadhuis en klonk de droeve mare, dat de A R M
17 vergaan was. En dan zoo 'n vreeselijke bood
schap te moeten brengen bij vrouw Siereveld.
Nauwelijks zag ze hem, of d'r stem hokte:
„Och God, daer ei je Buijs! Is t'r wat?".
„Welk noemer ei Siereveld?" - Hij wist het o zoo
goed. -
„Zeventiene - Is 'n wèg?!".
En stel je dan als je kunt de hartverscheurende
droefheid van zoo'n stakker voor! Stel je voor
den angst, den folterende angst, bij die velen die
steeds toeneemt met de meerdere jammerberich-
ten! Stel je voor die dringende, stilletjes spre
kende menigte in de raadshuisvestibule; die
menigte, die smeekt ook om berichten van
vader, man, broer of zoo! Die schok, die stilte,
die neer prangt, als wèèr opnieuw de telefoonbel
rinkinkelt en Zoo zinkt de rouw neer over 't
dorpVijf schuitjes vergaan!De visch
wordt duur betaald.
Zeker een derde van de vensterluiken was als
rouw-smart-teeken gesloten. Want opmerkelijk
is 't, dat hier zulke uitgebreide familie's wonen.
Van Belzen; De Nooijer; De Ridderen Schroe-
vers, die kom je tèlkens tegen en: die trouwen
ook veel onder elkaar. Wat die trouwerij aan
gaat: 't is 'n zeldzaamheid, dat er 'n visschers-
jongen trouwt met 'n niet-meerminnetje. 't
Komt nog eer voor, dat de laatste haar element
ontrouw wordt en liefdesbetrekkingen enzoo-
voort aanknoopt met bijv. 'n fabrieksarbeider.
Wie van de visschers trouwt, doet het op Zater
dag. Ondertrouw ook. En als ze 't zoo konden
uitpikken, werden alle jonge Erremuenaertjes
op Zaterdag geboren en werden alle dooden
op Zaterdag begraven. Verstaat ge dit laatste
goed? Begraven, zooals wij allen eenmaal begra
ven wenschen te worden
- Om de waarheid te zeggen, had ik hier nog heel
wat ouwe gebruiken meenen te vinden, maar 't
is al net als overal: 't ouwe is weg of gaat weg.
De „gekroonde" pijp en 't „gekroonde" glas bij
huwelijk: verdwenen! Ja, da's waar: als er een
paartje trouwt, dan wordt Vrijdagsnachts het
huis van de bruid „gekroond" en dat duurt tot
zoowat vijf uur in den morgen, maar het
drinken van den borrel bij 't raadhuis na de
plechtigheid, doen ze niet meer. Trouwens, het
vele drankmisbruik behoort dank zij de duurte
van „den jannéver" ook tot het verledene.
„Aol nieuwmodesch! - 'n Tun-oed? Gèen èen
