'k eleze
laag grond bedekt met plaats voor acht vuur
monden. Wij noemden het de Bomvrije Kazer
ne. Hetzelfde vond plaats met het Arsenaal aan
de Dokkade dat door de Engelsen bij hun vert
rek in brand was gestoken. Dit werd ook her
bouwd met bomvrije gewelven, die ook met een
laag zand of grond werden bedekt met daarop
een batterij. Op die manier kwam er achter de
meest vitale delen van de stadswallen een
tweede linie te liggen met geschut dat hoger was
geplaatst en dus over de walbatterijen heen kon
schieten. Ook de poorten en de Oost- en West-
beer konden zo onder schot worden gehouden.
In Frankrijk was zoiets heel gewoon in een
heuvelachtige omgeving, maar in het vlakke
Zeeland werd dat door de Fransen opgelost
door geschut boven op de gebouwen te plaat
sen. Bezoekers van de vesting Flessingues wer
den daardoor verrast en raakten diep onder de
indruk.
A.H. van Dijk
„Na de herdruk van het boek „De Molens van
Zeeland", heeft het 18 jaar geduurd, alvorens
een schrijver zich opnieuw heeft gewaagd aan
de beschrijving van deze categorie monumen
ten". Aldus mevrouw G. de Vries-Hommes,
gedeputeerde voor cultuur in de provincie Zee
land, in haar voorwoord bij het boekje „Zeeuw
se Molens" van Willem Staat.
Molens zijn bijzondere monumenten. Samen
met kerktorens zijn ze beeldbepalend voor het
silhouet van een dorp of stad. Het laatste grote
Zeeuwse molenoverzicht, het bovengenoemde
boek van M. van Hoogstraten, dateert van 1972.
Staat geeft in zijn molenboek na een inleiding
op vlotte wijze een karakterisering van de
molens in ons gewest. Hij gaat in op de verschil
lende molentypen, hij beschrijft de molens als
motor van de economie in voorbije eeuwen
(waarbij ook minder voor de hand liggende
molens als chocolademolens en de molens van
de meestoven aan de orde komen), hij kijkt naar
het molenbestand in verleden en heden en hij
geeft allerlei bijzonderheden in het Zeeuws
molen-ABC (bij de R is -heel aardig- een over
zicht van alle molenrompen, d.w.z. onttakelde
molens, in de provincie opgenomen). In het
laatste en grootste hoofdstuk (Zeeuws molen
bestand) worden alle 77 molens in onze provin
cie afgebeeld en kort beschreven. Het 84 blz.
tellende en van een groot aantal (kleine) zwart/
wit foto's voorziene boek wordt besloten met
een molenkaart, waarop alle molens en molen
rompen zijn aangegeven, en een uitgebreide lite
ratuurlijst. Ik kan me helemaal vinden in de
slotzin van het voorwoord van dit leuke boekje:
„de lezer nodig ik gaarne uit zich niet te
beperken tot het lezen van dit boek, maar de
molens daadwerkelijk te gaan bezoeken".
- Willem Staat, Zeeuwse Molens, Middelburg,
Stichting Natuur- en Recreatieinformatie i.s.m.
Vereniging De Zeeuwse Molen, 1991 (f 17,50),
ISBN 90-72146-15-8.
Peter Sijnke
Het aantal publicaties over onze hoofdstad
werd onlangs aangevuld met een nieuwe uit
gave: „Het gezicht van Middelburg".
Dit fraaie boekje werd uitgegeven t.g.v. de ope
ning van de zesde landelijke Open Monumen
tendag, dit keer te Middelburg op 12 september
1.1.
In het eerste deel geeft Peter Sijnke, stadsarchi
varis, een korte duidelijke beschrijving van de
historische ontwikkeling van de stad met het
accent op de zuidelijke invloed in haar bouw
kunst. De bekende Zuid-Nederlandse bouw
meesters Keldermans zijn betrokken geweest bij
de bouw van het stadhuis; Vlaamse vluchte
lingen na de val van Antwerpen (1585) beïn
vloeden het leven in Middelburg.
Italiaanse ingenieurs zijn in de 16e eeuw betrok
ken geweest bij de stadsuitbreidingen. De stad
was doorvoerhaven voor Vlaanderen. In de 18e
eeuw verschijnt de Antwerpse architect van
Baurscheit ter stede.
Naast veel bekends, ook belangwekkende details
b.v. de economische recessie van de 19e eeuw
21
