bewoner; mr. J.A. Lantsheer een folder samen
gesteld. Naast informatie over de historie van
het buiten stond centraal het vraagstuk hoe men
in 1992 en in de toekomst op verantwoorde
wijze een landgoed kan beheren.
Het navolgende is overgenomen uit deze folder
waarbij men duidelijk inzicht krijgt in de ex
ploitatie.
Het landgoed Zeeduin
De buitenplaats Zeeduin, gelegen op het gelijk
namige landgoed, is één van de weinig overge
bleven talrijke buitenplaatsen op Walcheren die
vanaf de 17e eeuw gesticht zijn door Middel
burgse en Vlissingse regenten en kooplieden.
Veel van deze buitenplaatsen verdwenen na de
algehele economische malaise tijdens en na de
Franse Tijd (le helft 19e eeuw).
Onder landgoed wordt in dit verband verstaan
het geheel aan bezit met bijbehorende tuinen,
bossen, gebouwen en landbouwgrond.
Het landgoed is ontstaan op de gronden die
behoorden bij de veel oudere hofstede Duin-
hove (thans Hof Duno) die in de late middel
eeuwen eigendom was van de Abdij van Middel
burg. Deze hofstede is nu een normaal land
bouwbedrijf; de gebouwen en het erf zijn nog
steeds omsloten door een gracht.
Oorspronkelijk vormde het landgoed een aan
eengesloten geheel tussen de Noordweg te Oost-
kapelle en de duinen. Omstreeks 1950 is bij de
herverkaveling van Walcheren, na de inundatie
tijdens W.O. II de Dunoweg dwars door het
landgoed aangelegd. Hoewel hiermee de toe
gang aanmerkelijk werd verbeterd werden de
eigendommen landschappelijk van elkaar ge
scheiden. Van de oude toegang vanaf de Noord-
weg rest het monumentale toegangshek en bij
behorend pad.
Interessant hierbij is te weten dat het hek, in de
volksmond genaamd „De Zeeduinse Poort", in
de loop der tijd is gedraaid: aan de achterzijde
van de hekpalen staat nog in letters op de steen
,,'t Hof Duijno", terwijl na het draaien aan de
voorzijde in de steen is gegroefd „Zee-duin".
Het landgoed is ca. 65 ha. groot, waarvan 20 ha.
de eigenlijke buitenplaats vormen. Deze bestaat
uit een „groot" huis opgetrokken in de Hol
lands classicistische stijl, een koetshuis, tuin
manswoning, orangerie (waarin vorstgevoelige
Detail kaart Hattinga 1753
planten overwinteren), hertenkamp (waarvan
alleen het hertenhuisje over is), moestuin, vijver,
grasvelden en bos met lanen en paden.
De huidige aanleg en gebouwen kwamen gro
tendeels tot stand in de tweede helft van de I9e
eeuw.
Voordien stonden er twee kleinere huizen die de
eigenaar tot jachthuis of „tweede woning"
dienden. De huidige gebouwen worden be
woond door de eigenaren van het „goed" die het
geheel door vererving verwierven, zoals dat
reeds vele generaties het geval is geweest.
Om uitéenvallen te voorkomen hebben de eige
naren een landgoed-B.V. opgericht waarbij de
aandelen alle in handen zijn van de familie.
Al naar gelang achtergrond en interessesfeer,
zal verschillend tegen een dergelijk landgoed
worden aangekeken. Zo zal een landschaps
architect andere dingen zien dan de architect, de
bioloog, de kunsthistoricus of de V.V.V.-pro-
motor en recreant.
Vanuit ieders deskundigheid is een verhaal te
maken. De eigenaren van dit landgoed hebben
echter met al deze facetten te maken bij het
beheren ervan en moeten vaak ook afwegingen
maken en compromissen sluiten.
Mede omdat veel landgoederen en ander natuur
schoon verdween of verloren dreigde te gaan
zijn door de wetgever ter bescherming hiervan
allerlei wetten vervaardigd, zoals de Natuur-
schoonwet, Natuurbeschermingswet, Monumen-
18
