voeren. Van "Dwars door de straten, door
storm en wind" weten we het bijna zeker.
Het Westkappels Kwartet bracht dit samen met
de zaal ten gehore.
Tot ieders verrassing liet de heer Doorenbos een
bandopname horen, waarop Jan Roose uit Kou-
dekerke dit lied als solist zong.
Tijdens deze feestelijke bijeenkomst kon onze
scheidende voorzitter als laatste officiële daad
het 1500e lid in de bloemetjes zetten. Die eer viel
de heer en mevrouw Van Sparrentak uit Bigge-
kerke te beurt. Zij ontvingen een aantal uit
gaven van onze Kring.
R. Rauwe - Labruyere
Op de inmiddels traditioneel geworden zater
dag na Hemelvaart trapten we dit keer dauw in
het parklandschap rond het Walcherse buiten
"Zeeduin", sinds 1864 in bezit van de familie
Lantsheer.
De plaatsaanduiding van waar we vertrokken
bleek niet duidelijk te zijn geweest. Gelukkig dat
onze gids, Richard Struyk, ons tegemoet kwam.
Slechts een dame "liep" ons fietsend en zoekend
onderweg tegen het lijf. Jammer, dat het aantal
belangstellenden klein was, maar het enthou
siasme onder de aanwezigen was groot. Er was,
behalve publikatie in De Wete, geen ruchtbaar
heid aan gegeven.
In vergelijking met het ons bekende gebied van
Oranjezon, liet het vogelkoor het hier wat af
weten. Weliswaar hoorden we, na aanwijzing
van de gids de wielewaal en moesten we in een
wegvliegende schaduw hem herkennen. De be
kenden als winterkoninkje, tjiftjaf, roodborstje,
duif, fitis, merel, lieten zich wel horen evenals de
minder bekende fluiter. Misschien is het tijdstip
van vertrek van 8 uur wel wat laat, hoewel
Richard dit ten stelligste ontkent. De grotere
toegankelijkheid van dit gebied zal er ook zeker
toe bijdragen.
Bewoners van buitenplaatsen hielden van een
ruim uitzicht. Het oorspronkelijke padenplan
doorkruiste de huidige Koningin Emmaweg.
De theekoepel en het tot W.O. II bekende ratel-
bruggetje lagen in het nu voor publiek afgeslo
ten Oranjebos.
Door verrijking met meststoffen van de grond
komen wilde planten voor die eigenlijk in deze
omgeving niet horen, zoals b.v. het oprukkende
look-zonder-look. Kolfaaronskelk en andere
stinseplanten geven aan, dat we in de vroegere
tuinen van het landgoed wandelen. Moeras-
cypres en larix zijn aangeplant, evenals de acacia.
De laatste blijkt, volgens onze gids, een goede
vervanger voor het tropische hardhout. Het
landhuis Zeeduin is mooi gerastaureerd, even
als het voederhuis voor damherten in de tuin.
Een sluisje in de omringende waterloop regelt
sinds enkele jaren de waterstand.
Verder wandelend bereikten we de oude boerde
rij van Zeeduin. Het mooie hek en het uit 1629
stammende wapen tonen nog iets van de oude
glorie. Hier dichtbij ontdekken we in de berm
een oude steen (grenspaal?) met het jaartal 1609.
Daarover schreef Frans Broeksma reeds in de
rubriek Walcheren in Woord en Beeld.
3