mééster de vellewachter toe. Staet di nie as
een zoutzak. Gaet der achteran!
Toe, schiet op! Mè de vellewachter 'ao nie
vee 'aest. 't Wezen, wat 't dan ook zien moch,
was allank en brééd den 'oek om nï de Stêê-
nepad.
Een boze géést was 't, riep Ka Vuulbroek
uut 't Slopje, wat ik je zeie. Laet ni je eige
omzie, spotte 'Eine Louws. 't Was een gewo
ne vent. Zövee 'eb ik wè gezie, a kon 'k 'm
nie tuusbrienge.
Mè di was gin mens die 't naeste wist, en 't
wier een ge sekker* en een geschellebek*
zonder einde.
De burgemêêster wier 't 'ardgrondig beu. '1e
verlangde ni z'n waerm bed, en wou is rustig
nae gaen dienke, wat vor z'n eige de gevolgen
zoue kunne weze, van deze nachtelike ge-
schiedenisse.
'1e stapte op d'oge stoepe van de pastorie en
stak z'n 'and op.
Mensen! begon 'n, as je noe is even julder
monden wille 'ouwe.
Dan kan 'k een woord spreke. Ikke, as bur
gemêêster en 'ööfd van de gemeinte, raoie
'n elk en 'n iegelik* an, kalm nir uus en ni
bed te gaen. Een ieder ni 't ziene.
Onder 't volk ontstond een 'artelik gelach,
'k Docht er net over om mee j oe mee te gaen
zei Jaop Melis, den aerebeier* van 'Kwiste-
geld' tegen Jans van de bokkeboer, een knap
wuuf van dertig jaer. Wat 'n praot, dat zou
der nog bie moete komme, dat jie bie mien
in de bèstee kroop. Op zukke gemêêne praot
geefikginaesem, gaf ze vinnig ten antwoord
Doe je 't nie, melieven? spotlachte Jaop,
neem me nie kwaelik 'oor. Even goeie vrien
den.
Mè 't slot van 't liedje was, dat tien minuten
laeter aolles van 't durp verdwene was. Noe
jae, aolles! Di bleef er één over: de velle
wachter. Die stoeng z'n eige op te freten van
ergernisse bie de gefosseerde deure.
De burgemêêster 'ao bie 't weggaen gezeid:
Jie bluuft 'ier 't verdere van de nacht de wacht
'ouwe 'oor. Bie 't opkommen van de zunne
ka je inrukke. Nie éérder, 'oor je 't? 't Is
t'open vö je dat 't toet je beternisse kan die-
ne*.En da je za lere, in den vervolge wat
verzichtiger meet d'eigedommen van de ge
meinte om te gaen.
Toet je dienst burgemêêster, 'ao den ge
bromd. Mè innerlik verwenste de vellewach
ter 'm ni de alderdiepste afgrond van d'elle
Di bleef 't bie. 't Eêle geval gieng uut as een
opgebrande vetkaese.
De vellewachter 'ao stilletjes z'n mond g'ou-
we. Niks tegen de burgemêêster losgelaete,
over 't an'ouwen en onder de toren stoppe
van z'n arrestant. '1e begreep 'êêl goed, dat
'n anders van z'n baos nog wè vö vuuf cent
zou gekrege
As 'n 't gewete 'ao, 'ao den vast gezeid: Dus
jie 'eit die sleuter vannacht nog in je klavie
ren* g'aod. En wi bei je'r dan mee belonde*
stommen ezel da je bin? Toe! geeft is ant
woord. Staet di nie zö wezelöös te kieken!
Alia voruit! ver klaer je naeder.
En dan zou de burgemêêster vast en zeker
gezeid 'ebbe: 't Is wat te zeien, as je as bur
gemêêster wezende, mee zukke onderge
schikte opgescheept zit.
Toen de vellewachter 's ochens mee negene,
om z'n orders vö dien dag ni 't 'of van de
bietebauw* goeng, was 't boven verwachtien-
ge goed afgelopeOch j aenatuurlik mee een
grauw en een snauw. En dat 't in den vervolge
nie mi plaese diende t'ebben, daer anders de
gevolgen nie t'overzien zouwe weze.
De vellewachter was a dolblie dat 'n der zö
goedkoop afkwam.
Mè de verlore sleuter bleef kwiet en is nooit
mi terechte gekomme.
Gabe 'iew z'n eige ook koest, en paste wè op
z'n mond nie vöbie te praoten. '1e was ter
wonderwel afgekomme, vertelde'n z'n eige
giechelend. Een uurtje onder de toren, mè
dat moogde gin naem 'ebbe. 't Was toen
sneeg* bekeke van 'm, da's waer.
Z'n 'emde over z'n bovengoed en z'n wezen*
in z'n neusdoek*, nimè Gin mens'aod'n
'erkend en achterangezete 'aodde ze'm ook
nie. De vellewachter, die sloeber*, zou ook
wè wieselik z'n toenge in bedwang 'ouwe.
De vrêêze dat meneer de Commissaris van
de Konienk uut d'abdie, der ook nog een
'artelik woordje over zou spreke, wier geluk
kig nie bewaer'eid. Burgemêêster Jöös zat
nog wè een paer daegen in de stienkers*mè
'ie 'oorde niks, en een bericht om ni d'abdie
te kommen, bleef ook achterwege.
Zö liep 't 'êêle geval vö de voornaemste per
sonen, die der een rolle in gespeeld 'aodde,
nog beter af, as dat ze mee meugelik'eid kun-
8