blauw, donker blauw, met alleen een gelen rand
ter aanduiding van duinen, of wat bedoeld
wordt met een paarsch landschap met vuurroode
boomen. Moeten die kleuren hier werken als
een symbool? Dan mogen we, d.i. het publiek,
wel een nader onderricht in die symbolentaal
hebben. Of is het alleen om de kleuren te doen?
Dan vragen wij ons weer af: waarom dan na
tuurvoorwerpen geschilderd? Waarom dan niet
louter kleuren naast elkaar geplaatst. Dat Mon
driaan de natuur ook wel ziet als anderen,
bewijzen zijn mooie zwart-wit teekeningen, o.a.
een prachtig duin. Maar die teekeningen doen
ons bij die andere schilderijen van hem des te
De Kerk bij Domburg 1910-
1911.
Haags Gemeente Museum
sterker vragen: waarom?".
In de N.R.C. wordt bij een bespreking van de
tentoonstelling van 19II Mondriaan nauwelijks
genoemd en hoewel in de vakpers de beoorde
ling van Mondriaan zeker positiever is (o.a.
door Albertine de Haas) kan dit gebrek aan
waardering mede de oorzaak zijn geweest dat
hij verder zijn eigen weg is gegaan en geen
behoefte had aan verdere deelname aan de
tentoonstellingen in Domburg.
In 1914 bezoekt Piet Mondriaan zijn zieke
vader in Arnhem. Door de oorlog kan hij niet
terug naar Parijs. Hij woont dan een week bij
vrienden en betrekt dan tijdelijk het huisje
32
