Door veel te praten werd het werk gestagneerd. fungeerde, de mannen wou toespreken, bood ik mij aan om zijn woorden (vrij) in het Neder lands te vertalen. Hij verordonneerde dat ieder een zijn persoonsbewijs in moest leveren. Ik voegde daar zachtjes aan toe dat een ieder die wilde ontsnappen een ander papier moest inle veren; een vergunning of zo. Toen de volgende morgen bleek dat er één ontsnapt was, vroeg de sergeant mij om raad, omdat dit hem zijn kop zou kosten. Op mijn vraag of hij had getekend voor de overname van een aantal gevangenen van de Feldgendarmerie antwoordde hij ont kennend. Als hij dan niets meldde, zou er ook niets aan de hand zijn! In dat kamp werden wij aan het werk gezet. De Ortskommandant van Koudekerke kwam uit de Tsjechische bergen. Hij was er zelf ook bij. Ook hier valt weer op dat de mannen meer staan dan werken had ook een spade in de handen en brulde maar, toen we met de hele troep aankwamen: 'Das Wasser muss zurückgedrangt werden!' Wij had den natuurlijk moeite om niet te lachen. Wij gooiden maar kleine schepjes, maar hij werkte zich rot. Hij had een sloot uitgezocht, waarin hij het water naar binnen zag lopen, en die wilde hij afdammen. Ik dacht: 'Laat hem eerst maar eens goed moe worden'. Uiteindelijk begreep hij dat het niet kon. Toen ging hij van een schuur een deur halen met een paar mede-gevangenen. Die deur moest toen rechtop in de sloot gezet worden om het water tegen te houden: net of het er niet achterom loopt! Maar ja, hij had er in het geheel geen benul van. Met 4 man moesten we de deur in dat slootje zetten, maar die sloeg ons natuurlijk uit handen. Toen begon hij de kracht De groep geïnterneerden gaat onder begeleiding van een enkele gewapende soldaat op karwei 5

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 1990 | | pagina 7