woonwijkje, verstoken van middenstand, maar
nog altijd zit men er tussen de zilte Wester-
schelde en het zilte Kanaal, een meteo-station
verzorgt er het Zeeuwse slechte weer, een ber
gingsbedrijf met gigantische drijvende bokken
heeft er een basis, en men zit er voor de hele
haven- en sluizenbedrijvigheid op de eerste
rang. Wie het toch maar een uithoek van Vlis-
singen vindt, mag bedenken dat men nergens
dichter bij de boot naar Breskens woont en bij
het spoorwegstation, waar tevens busaansluitin
gen zijn, en het Eiland zelf is het eindpunt van
buslijn 104 die over de Deltadammen naar
Spijkenisse rijdt en zo Vlissingen met Rotter
dam verbindt. En ondanks alles wat verdween,
is er toch nog iets te vinden van vóór de
afsnijding van 1873, n.l. de Oostbeer die Napo
leon omstreeks 1811 liet bouwen, de op de kaart
met 0 3 aangeduide steenklomp, nu wat verlo
ren binnendijks staand, die ons blijft vertellen
waar de vestinggracht uit de zeventiende eeuw
eindigde tegen de zeedijk.
Tevens eindigt hier mijn verhaal, een wat
brokkelig geheel, mogelijk —ik zei het al in het
begin— de eerste publikatie die speciaal aan het
Eiland is gewijd. Ik heb me moeten baseren op
moeizaam bijeengegaarde fragmenten uit publi-
katies met een wijdere strekking en ik vond
daarin nogal wat tegenstrijdige details. Ik moest
het ook hebben van de herinneringen van
diverse mensen die zo vriendelijk waren om
voor mij in hun geheugen te duiken, maar na
meer dan een halve eeuw kunnen herinneringen
wat verbleekt en verkleurd zijn.
Samengevat: dit verhaal móet hiaten en fouten
bevatten, en ik houd me daarom van harte
aanbevolen voor op- en aanmerkingen, waarbij
ik wel mag verwijzen naar de vragen en twijfels
die ik in de tekst heb uitgedrukt.
Vóór alles hoop ik dat ook anderen de moeite
zullen nemen om wat over het Eiland van
vroeger te schrijven. Zijn ondergang begon in
1940, nu 50 jaar geleden. Wie toen 20 was en
dus het oude Eiland bewust heeft meegemaakt
is nu 70 en er kunnen dus nog heel wat oud-
Eilanders vertellen hoe het vroeger was, hoe het
er toeging in het meest aparte, het meest
bijzondere stukje Vlissingen.
Ik raadpleegde o.a.:
Bert Altena - 'Een broeinest der anarchie - Arbeiders, arbei
dersbeweging en maatschappelijke ontwikkeling Vlissingen
1875 - 1929 (1940)', dissertatie 1989.
L.W. de Bree - 'Zeeland 1940-1945 Deel 1', 1979.
20
