Nederland die als Protestants Godshuis gebouwd
werd.
Ook in oude tijden was er al gekissebis over de
kosten van de zeewering bij Vlissingen, die ook
nu gedeeld moeten worden, n.l. door Rijkswa
terstaat en de Polder Walcheren.
Toen het al later werd kon onze spreker kiezen
tussen stoppen en doorgaan tot de Napoleonti
sche tijd te middernacht. Hij koos om half elf
voor stoppen. Uw verslaggeefster en vast en
zeker vele andere aanwezigen kiezen voor nog
een keer de heer A.H. van Dijk over Vlissingse
prenten.
M.J. Daamen-van Houte
Vuur en water'
Ook onze Kring herdacht de Tweede Wereldoor
log. Op 17 mei j .1. was het 50 jaar geleden dat het
terreurbombardement op onze hoofdstad plaats
vond. Daarom koos onze voorzitter voor zijn
lezing van 16 mei de titel 'Vuur en water', doe
lend op de verwoesting door brandbommen
van Middelburg en de dijkdoorbraken van 1944
die het toenmalige eiland onder water zetten.
Na een korte uiteenzetting van de verschillende
oorlogshandelingen op het strategisch liggende
Walcheren gaven dia's een beeld van de situatie
voor 1940 in Middelburg, Vlissingen en de
dorpen. Daarna toonden zij de verwoestingen
hier aangericht, met de nadruk op het bombar
dement van Middelburg. De materiële schade
was enorm. Sechts 22 mensen kwamen erbij
om, misschien mede als gevolg van de oproep
van burgemeester Van Walré de Bordes die de
burgers enkele dagen tevoren aanraadde de stad
te verlaten. Ook het herstel werd in beeld
gebracht. Onze hoofdstad herrees fraai, maar
anders dan voor 1940.
De zaal, vol vooroorlogse toehoorders, luis
terde geboeid: de Westkappelaars onder hen
waren het niet eens met de lokatie van de molen
van Theune en de heer Roose bracht in herinne
ring dat Toorenvliet voorheen bij Koudekerke
hoorde. Maar alom: herkenning bij de getoonde
beelden.
Als herinnering bood de spreker een ieder het
onlangs verschenen boekje 'Buffeloes bevrijden
Middelburg' van J.N. Houterman aan.
De voorzitter van onze vereniging besloot zijn
verhaal met de woorden van J an Camperts 'Lof
van Walcheren':
Daar is geen land dat zoo verliefd
door het water wordt omarmd
als tussen Wester-Schelde en Sloe
van Walcheren het strand.
Dat moet, toen God de wereld schiep,
die dag zoo zijn geweest,
dat hij het opriep uit het niets
als weldaad voor den geest;
een handvol grond, waaraan het oog
had zijnen lieven lust,
een groen juweel, een flonkersteen,
domein van stilte en rust.
Oranjezon
'Den volgenden morgen vertrok ik al vroeg uit
Domburg Al breeder werden de duinen: het
bosch week naar rechts en de zee naar links en
eindelijk stond ik in een breede duinvlakte, een
echte vallei met een boschje in het midden.
Maar de schapen hadden hier alles kaal gevre
ten en 't boschje was een eendekooi, die behalve
al de gewone, wettelijke verschrikkingen van
eendekooien nog een deur bezat, beslagen met
spijkerlatten en waarop geschilderd stond: 'Men
zij gewaarschuwd'
Aan het woord is wandelaar Jac. P. Thijsse, in
het jaar 1899.
Met deze woorden opende een van de twee
gidsen op 26 mei 1990 op dezelfde plek het hek
voor onze traditionele (vroege) wandeling door
het waterwingebied van Oranjezon. Zonder
toegangsbewijs traden we binnen; dat had onze
secretaris kennelijk bij zijn vakantiebagage ingepakt.
De eendekooi, daterend uit de 18e eeuw, nu in
het bezit van de Domeinen, is buiten bedrijf.
Wij zijn voor onze vleesvoorziening niet meer
afhankelijk van jacht of eendekooi. Van kaal
gevreten hellingen of blanke toppen is nog
nauwelijks sprake. Tot verdriet van gids Richard
Struijk verliest het duinlandschap steeds meer
van zijn oorspronkelijke karakter: verruiging
alom en een begroeiing die op deze schale grond
niet thuishoort. Nitraten en fosfaten, o.a. door
de zure regen en een bio-bedrijf (het enige
binnen ons duingebied) in het grondwater
gebracht 'verrijken' de grond en verminderen de
kwaliteit van het grondwater.
Het vogelkoor liet zich horen: nachtegaal, sprink-
8
