Zou dat noe zö'n verschil maeke? Mer z'ad er toch nog een stikje butter op
'edae! Der bleef nog een bitje over; Jaone en Pier waere vol en zoete, mer ze
was nie van plan om dat restje te bewaeren; ze gooiden 't wè bie d'oenders!
En die twi pakjes in 't vriesvakje, goeng ze merge ruile!
Den aoren dag zie mee der twi diepvriespakjes naer de wienkel. Ze vroeg den
baes te spreken, want ze wou 't nie doe tegenover 't perseneel. De mijnheer
kwam en vroeg wat of 't en kon doe vö mevrouw.
Miene nam 'n mee naer een stil 'oekje van de wienkel en zei, twinst a ze de
spinazie, die a z'in een krante gedraoid 'ad, uut der tasse pakten: 'Kiek, 'et zit
zö: ik 'ebbe ik twi pakjes diepvriesspinazie gekocht om te bewaeren, omda je
tegenwoordig gin vosse spinazie kun ete, vanwege die kerncentrale. En noe
'ebbe ik gistere verziete ge'ad en toen 'ebbe me ook zokke spinazie 'egete en ik
moe zeie: 't is eigelijk niet om eten! 't Was de leste keer vee beter en noe zou 'k
vraege: mag ik ze vrom geve, want 'k luste ze eigelijk nie!'
Ze keek een bitje benauwd naer die mijnheer, want ze vond 't eigelijk toch wè
een bitje raorig. Mer die man lachte en zei: 'Laat maar eens zien, mevrouw, de
spinazie!'
Miene pakten de pakjes uut en die mijnheer keek er es naer en toen begon 'n
ieselijk te lachen! De traenen over z'n gezicht! En 'ie zei aolsmer: 'O, die
spinazie!'
Miene begreep der niks van en ze stoeng mer mee die twi steenkouwe pakjes in
der 'anden, en die vent mer lache! Der kwaeme der nog tweeë van 't perseneel
kieke ook, wat of der opdee!
Eindelienge bedaerden de man een bitje en ie snoot z'n neuze.
Toen zei den: 'Mevouw, waar hebt U die spinazie gepakt?'
Miene was een bitje futig ge'aore, want z'ad 'et gevoel, da ze uut'elache wier.
Ze marcheerden naer die kasse, snokte de deure open en zei: Ter! Neven de
spinazie van Eskimo! Maer ik mocht 't 'uusmerk 'ebbe, dat is goedkoper!'
Toen zei die mijnheer:
'Juist mevrouw! Maar het huismerk staat aan de andere kant van de Eskimo!
Wat U gepakt hebt, is boerekool!'
Miene docht, da ze deur de grond goeng! De traenen kwaeme in der ögen. Die
tweeë van 't perseneel stoenge ook te stikken van 't lachen en Miene gooiden
die smerige pakjes van een ende in de kasse en vlóóg naer 'uus! Daer most
z'eest een bitje waeter drienke vö de schrik. Foei toch!
Mer 's aeves stoeng de mijnheer uut de supermart vó de deure mee twi pakjes
spinazie en nog een grööt stik sukelaode.
'Vö de schrik'. En dat von Miene toch wee angenaem van z'n.
Mer vorlöpig eet ze gin diepvriesgroente! En ze lööpt een bitje schichtig mee
een bochtje rond die kasse 'ene in de wienkel! Foei toch!
C.I. v. Nieuwenhuyzen
17
