IN MEMORIAM dr. P.J. MEERTENS
BIJBELSE VOORSTELLINGEN
OP ZEEUWSE MESHEFTEN
28 Oktober 1985 overleed te Amstelveen dr. P.J. Meertens.
Hoewel in diverse tijdschriften uitvoerig op het leven van dr. Meertens is inge
gaan willen we hem toch ook in 'De Wete' -kort- gedenken.
De in 1899 te Middelburg geboren Pieter Jacobus Meertens studeerde Letteren
in Utrecht. Na een kortstondig leraarschap werd hij secretaris van de Dialec
tencommissie en later ook van de Volkskundecommissie van de Koninklijke
Nederlandse Akademie van Wetenschappen. Vanwege zijn vele verdiensten op
dialectologisch en volkskundig gebied werd het Instituut voor Dialectologie,
Volkskunde en Naamkunde in 1979 omgedoopt in P.J. Meertens-Instituut.
Voor Zeeland bleef hij altijd een speciale liefde koesteren. Hij verbleef er
regelmatig en publiceerde veel over Zeeuwse (historische) onderwerpen.
Dr. Meertens behoorde in 1971 bij de eerste leden van de Heemkundige Kring
Walcheren. In maart 1972 hield hij een lezing over Walcherse familienamen
voor onze Kring.
Zijn laatste levensjaren waren niet gemakkelijk: een hersenbloeding, die hem
in 1975 trof, maakte spreken en werken erg moeilijk.
P.J. Meertens, een grote Zeeuw, overleed en werd begraven buiten de provin
cie waarmee hij zo'n bijzondere band had.
P.S.
MP
Het is opmerkelijk dat bepaalde zaken of gewoon
ten, verankerd binnen een gemeenschap, na enige
generaties uit het gezicht blijken te zijn verdwenen,
door veranderingen in de maatschappelijke struc
tuur.
Dat in Zeeland, gedurende een paar eeuwen, een
stukje plattelandscultuur met een uniek karakter tot
bloei is gekomen, is tegenwoordig vrijwel niet meer
bekend. Ook niet bij de jongere Zeeuwse plattelan
ders zelf.
Evenals in andere delen van ons land bestond er,
ook bij de Zeeuwen, een zekere drang tot het
versieren van gebruiksvoorwerpen.
Walcheren nam in dit mooimaken wel de belangrijk
ste plaats in. Dit stukje volkskunst kon zich ont
wikkelen toen de mechanisatie in de landbouw nog
niet haar intrede had gedaan en de betrekkelijk
gesloten dorpsgemeenschappen nog bestonden. We
spreken hier dan hoofdzakelijk over het versieren of
verfraaien van houten gebruiksvoorwerpen met
houtsnijwerk.
