HOOGELANDE De Kapel van St. Maarten in Hoogelande ligt naar mijn ge voel meer in het midden van Walcheren dan de stad die zijn naam aan dat middelpunt dankt: Middelburg. Die Kapel vindt U evenwel 'op een steenworp afstands' van Middelburg, al moet U dat dan natuurlijk niet al te letterlijk nemen. Maar ver is het niet. Wie per fiets op de Middel burgse Markt start, kan binnen het halve uur bij het hek van de Kapel staan. Hoe komt die kapel daar mid den op Walcheren te staan? Wie bouwt daar zo iets? Om daarop antwoord te geven moeten we een lang verhaal vertellen, een verhaal dat aan velen wel bekend zal zijn, maar dat tot nu toe nog nimmer een plaats in De Wete gekregen heeft. Ontstaan Over de oudste geschiedenis van Hoogelande -het landbouw- en weidegebied rond de huidige Kapel - zijn geen schriftelijke gegevens bekend. Geologen zouden U precies kunnen vertellen hoe het gebied lang voor onze jaartelling is ontstaan, hoe het veranderd is door latere afzettingen (ongeveer 4500 jaar geleden), hoe de begroeiing, de flora, in het gebied tot stand kwam en zich handhaafde en uitbreidde, waardoor het landschap telkens weer een ander aanzien kreeg. Van belang voor ons verhaal is echter te weten dat er omstreeks 250 na Chr. een periode begon - die duurde tot ongeveer 600 - waarin Walcheren geteisterd werd door overstromingen. Het water doorbrak de duinen en vormde in het gebied van Hoogelande talrijke kreken waardoor het zeewater binnenstroom de. Het buiten de oevers van de kreken tredende water liet het meegevoerde slib vallen waardoor zich tussen de kreken een kleilaag afzette. Omstreeks 600, tegen het einde van het overstromingstijdperk, was op Wal cheren een patroon van sterk kronkelende ruggen ontstaan. Daartussen lagen dan lage komgebieden. Het gebied bleek kennelijk 'geschikt' te zijn voor bewoning. Men vestigde zich aanvankelijk op de kreekruggen omdat deze een betrekkelijke veiligheid tegen hoog water gaven. Kennelijk was die veiligheid niet voldoende, want om streeks het jaar 1000 begon men met de omdijking van het oudste deel van Walcheren, daarbij gesteund door nieuwe duinvorming. Waarschijnlijk 8

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 1986 | | pagina 10