bij Den Oever en bij Kornwerderzand grote bunkercomplexen gebouwd.
Nadat Duitsland Nederland bezet had in W.O. 2 en duidelijk was, dat van een
invasie in Engeland geen sprake kon zijn, begon men met het op grote schaal
aanleggen van een kustverdedigingssysteem, dat de hele kust van West-Europa
omvatte. Vooral nadat veel manschappen uit de kustgebieden weggehaald
werden voor de veldtocht naar Rusland en als Engeland een verdrag sluit met
de Verenigde Staten. De naam van deze verdedigingslinie was Atlantikwall.
De havens werden versterkt en deze versterking werd daarna drastisch uitge
bouwd. De belangrijkste havens kregen het predikaat Verteidigungsbereich
toebedeeld. De tussenliggende strategische gebieden heetten Stützpunkt-
gruppe.
Vlissingen werd tot de belangrijke havens gerekend. Naast een groot aantal
bunkers werden deze havens aan de landzijde omgeven door versperringen,
anti-tankgrachten, betonnen pyramiden e.d.
De bunker, zoals op bijgaande tekening is afgebeeld, staat nog steeds in de
dijk bij de haventoegang van Vlissingen. Op de tekening is duidelijk te zien dat
deze ook niet ongeschonden uit de strijd gekomen is, want op deze plek is
enorm gevochten.
Luchtfoto's van vlak na de bevrijding geven een maanlandschap te zien van
trechter en kraters.
Hoewel het object gedeeltelijk in de dijk is gebouwd en het silhouet van de
omgeving steeds dominanter geworden is, blijft er met name door het getrapte
schietgat een bepaalde dreiging van uitgaan.
Dit soort kustbatterijen kwam in en net na de oorlog op Walcheren veel voor.
Nu is dit, voor zover bekend, het enige overgebleven exemplaar. Hoewel het
dus een 'model' betreft van een bunker die vrij algemeen voorkwam, is het nu
toch een zeldzaamheid.
Overigens bevinden zich op het oostelijke havenhoofd van de Vlissingse haven
nog meer bunkers. Zo staat er een bunker (vlakbij de hierboven bedoelde),
17
