NIEUWJAAR
gadering. We willen graag dat er dan veel leden aanwezig zijn.
Graag wens ik U veel leesgenot met deze Wete.
dH.
De Wete van januari bevat ook dit jaar, gewoontegetrouw, de goed-Zeeuwse
wens: 'k wense je veel 'eil en zegen in 't nieuwe jaer en aolles wa-je nodig 'eit
vó je ziele en je lichaem'.
Ieder jaar weer denk ik dan aan Kerst en Nieuwjaar in mijn jeugd. De Kerst
vakantie, Kerstmis en - toen al - een kerstboom.
't Was een kunstboom. Op 't dorp was een kerstboom nog een vreemd, bijna
heidens, verschijnsel. Dus zou je een echte boom in de stad hebben moeten
halen en dat was uiterst omslachtig.
In de boom hing moeder mooie ballen, slingers en engelenhaar en er kwamen
gekleurde, echte kaarsjes in, die in vastzittende voorzieningen werden ge
plaatst. Er hing een huisje in met sneeuw op het dak en een kerkje, een
blinkend trompetje dat echt geluid gaf als je er op blies, engeltjes met door
schijnende vleugeltjes en vogeltjes, die op een metalen veertje stonden en
wiebelden als je ze aanraakte.
Toen in de oorlog ons huis werd gevorderd, hebben de bezetters alle kerstver
sieringen vernield; alles lag kapot in de tuin.
Een paar dagen voor Nieuwjaar werden in het dorp de kaarten aangeschaft,
een uiterst slopend gebeuren, althans voor de winkelier, want ze werden per
stuk gekocht en dat bracht heel wat uitzoekwerk met zich mee. Prachtige
kaarten waren er bij, met onveranderlijk kinders met sleetjes in de sneeuw en
veel verguldsel. Dan werden ze thuis geadresseerd. De mooiste kaarten werden
héél zorgvuldig gereserveerd voor 't liefste vriendinnetje of voor een extra-
lieve tante. Over de achterzijde van de kaart werd met potlood een diagonaal
kruis getrokken; dat betekende dat de kaart op 1 januari besteld moest
worden.
En dan de Nieuwjaarsdag zelf! We woonden in de polder en je zag de postbode
al vanaf de dijk aankomen. Mét de kaarten!
Voor mijn gevoel een hele stapel werd er afgeleverd, maar ja, er waren er
natuurlijk ook voor mijn zusje, want ieder stuurde en kreeg apart kaarten.
Van alle meisjes uit de klas en van vrienden en kennissen, ooms en tantes. De
teleurstelling, als je iemand een héél mooie kaart had gestuurd en je kreeg een
minder mooie terug! Of je kreeg dubbele, óók waardeloos!
Eens kreeg ik van een meisje, dat ik maar een 'gewone' kaart had gestuurd een
héél mooie! Met veel goud en helemaal blinkend. Er stonden 2 meisjes op met
bontmutsen en een hondje. Ze hadden een sleetje bij zich met klavertjes vier en
een hoefijzer er op. Ik vond hem prachtig, ofschoon moeder zei dat de meisjes
véél te lange benen hadden! Maar hij blonk ook zó mooi
Alle kaarten gingen in een album; ook dat ben ik, jammer genoeg,
kwijtgeraakt.
Zo tegen de middag kwamen de 'Nieuwjaarswensers', de kinderen van de
knechts en arbeiders, die op de hofstede werkten, en verder de kinderen, die in
de polder woonden. Niet de kinderen van de boeren; dat hoorde niet.
In de week voor Nieuwjaar had vader op het postkantoor rolletjes met dubbel-
3
