tas zag krupe, daer a t'en in bezig was, toen as z'in schure kwam, en gauw deu
't klienket naer buten zag schuve, begreep ze 't: 'Mee Zekriës zou 't nooit wat
'öörre!' en ze lei der eigen der mer bie neer, da z'allêênig zou bluve en ze
luusterde goed naer den domenie, toen as die op 'uusbezoek kwam.
Mer de daegen gienge deur, en ze begon 't ouwe Beusje te missen. Toen a 't en
nog leefde 'a z'aoltied op z'n zitte kappe, mer noe begon ze te lammenteren
over der vaoder: 'da t'en toch zö'n goeien man was geweest' en 'da ze nooit gin
woorden mee z'n 'ao g'aod' (wat wou je: ie durfde z'n mond nie open te doe,
want dan kreeg 'n 't geliek mee interest uutgemete!) en 'da ze noe zö allêênig
was, mee gin levend wezen om vö te zurgen en niks gin anspraek'.
Zö liep ze mer te jeremiëren bie aol de buren en die wiere 't dan ook knap beu.
En op een goeien dag, toen ze wi zat te klaegen bie Pier en Wanne Jasperse, de
naeste buren, zei Pier:
'it Is ook j'en eigen schuld, Jaone! J'eit ook vee te rap aolles opgeruumd.
Waerom 'ei je d'oenders niet g'ouwe? Dan 'ao je nog een zurgje g'aod en j'ao
vosse eiers! En as je z'in de renne 'ouwt, dan 'ei je der weinig vuulte van.
Schóón zand der in, kaf in 't legkot, voer 'ael je bie den baos en een in 't zaed
geschote kroppe slae 'ei je aoltied wè in 't 'of!'
Toen as ze tuus kwam, moch Jaone daer nog aolmè over dienke; eigelijk 'ao
Pier wè gelieke. 'Oenders gienge je kenne, wan ze kenden vroeger vaoder ook.
As ze dien an 'öórde komme, gienge ze mee der aollen bie 't gaois stae douwe.
't Was misschien wè om doen, en dan 'ao ze wat om 'anden. En 'oenders
konne zó lekker in 't zand kroele, en dat over der eigen 'ene gooie; vaoder zat
der soms een 'êêle stuit naer te kieken. En dan praotten d'n der tegen - mer dat
zou zie nooit doe, praote tegen stomme béésten!
't Bleef in der 'ööd 'ange en een paer weken laeter kwam ze 's aeves bie Pier en
Wanne, en ze zei:
'Komme julder is kieke? 'k 'Ebbe ik vandaege 'oenders gekocht! Ze bin net
gebrocht en ze zitte in de renne!'
Pier en Wanne gienge mee en jae 'oor, in de renne zaete tien 'oendertjes.
Pier keek, en Pier keek nog is. En Wanne ook. En eindelienge zei Pier vórzich-
tig:
'Eh Jaone eh zie 'k 't goed? Ei je der ook 'aenen bie gekocht? 'k Telle
ik der een stik of vuve!'
'Jaezeker', zei Jaone, 'vuuf 'oenders en vuuf 'aenen!'
'Mer men 'eden!' riep Wanne, 'waerom vuuf 'aenen? Eén is genoegt, 'oor!'
'Neeë, neeë', zei Jaone, 'vuuf 'oentjes en vuuf 'aenen! 'k Wete ik, wat of 't is,
om as vrouwe allêênig te wezen!'
C.I. v. Nieuwenhuyzen
20
