'n Unicum in de gemeinde, ad den deftigen burgemeester z'in z'n toespraeke genoemd. En
laet ze noe van eel die redenerienge alleene dat êene vremde woord ontouwen
't Was glad een wonder, zei moeder, en di zat ze mer over te piekere!
'n Unnecum, 'eraelde ze telkens zachtjes, wat is noe een unicum, m'n 'emel!
Vinde je dat nie kaseweel?
Eindelienge vroeg ze 't an der dochter, an Grottemoeder, mè die wist er net zö vee van as de
knorren in 't verkeskot.
Moeder, die nog a beleze was en vee langer schoole gegen a, stelde ze ten langen leste tevree.
'n Unicum, leide ze uut, dat beteikent zö vee as 'n uutzonderrienge, iet, da zelden voorkomt!
't Ouwe grootje knikte voldae. 'Da's goed gezeid, meise', verklaerde ze en d'r rimpelige
gezicht kreeg een tevreeë uutdrukkienge. 'Dat is prontjes gezeid', 'eraelde ze, 'n unnecum,
dat bin ik ok, d'alderouwsten van 't êele durp, di kan der gin êen tegen op'. Ze was er
inderdaed êelemaele mee verguld.
Lange eit 'et nie mi moge dure. d'Andere weeke rocht z'an 't sokkelen en binnen de maend
lag ze bie den ouwen Grottevaoder op de gemêentelike rustplaese bie den toren.
'Zo gaet dat, kinders', eindige Grootmoeder, 't ene geslacht komt, en 't andere geslacht gaet.
Zo is dat noe en gae noe mer een bitje spele
Woordelijk overgenomen uit het nagelaten cahier no 17. 'Uit Oud-Walcherens buitenleven'
van Jan Vader (1875 - 1966)
C.I. v.N.
DIJKJE
Voor U gelezen in 'De Engelsen in Zeeland' van Dixhoorn, 1809.
'Het vuur van de Schepen was niet alleen tegen de Batterijen, maar ook tegen de Stad
Vlissingen en het dorp Breskens gerigt. Een hunner kogels kwam over de Prinsewerf (Boul.
De Ruyter) in de Weststraat vliegen, alwaar hij op de Keisteenen wederkaatste, vandaar
zijdlings vloog op de Grootemarkt alwaar hij bij het front der Troepen neder kwam, van
welke enige Manschap, om hem te ontwijken, moesten terugdeinzen; hier vloog hij weder op,
vallende eindelijk in de derde Kompagnie der Gewapende Burgerwacht. Gelukkig dat hier
zijne vaart uitgeloopen was, doordien een der Rotgezellen hem opraapte, in den hoed nam en
op het Stadhuis droeg' (Bladzijde 80)
'De volgende dag, den 2en Augustus, werd er tusschen de wederzijdse Troepen buiten de
Rammekenspoort, weder hevig geschermutseld, met het oogmerk, aan deze zijde, om den
Vijand het opwerpen van Batterijen te beletten, en nam aan zijne kant, om deze belemme
ringen tegen te gaan en zijne Werken voort te zetten.
Deze gevechten werden dagelijks bij het aanbreken van den dag tot des avonds laat hervat,
lossende het eene Bataillon het andere van het Garnizoen af, terwijl het Muziek dat op de wal
bij de Rammekenspoort bij tussenpozen gemaakt werd, den moed der strijdenden moest
hernieuwen; vermengde het Kanonvuur der wallen zich van tijd tot tijd met dezelven'. (Blad
zijde 53).
10
