DAUWTRAPPEN NA HEMELVAARTSDAG Gewoontegetrouw was er voor de leden van de Heemkundige Kring weer een mogelijkheid om o.l.v. de heren Joosse en Smulders een wandeling te maken in de vroege morgenuren. Dit jaar gebeurde dit op zaterdag 17 mei. De wandeling vond weer plaats in het waterwinge bied van de Oranjezon. Ruim 30 leden en belangstellenden hadden die morgen in alle vroegte hun bed de rug toegekeerd en waren op weg gegaan richting Vrouwenpolder/Oostkapelle. De weersomstandigheden waren die morgen erg gunstig, iets wat voor het slagen van zo'n wandeling van het grootste belang is. Wat dat betreft hebben we op deze wandelingen in de loop van de jaren het weer heel vaak mee gehad. Het is een heerlijke gewaarwording als je 's morgens vroeg over Walcheren rijdt en je komt niemand tegen, wetend dat op diezelfde zaterdag de verkeersstroom over het eiland bijna zijn maximale grootte zal bereiken en in de namiddag op sommige punten tot filevorming zal leiden. Nog plezieriger is het om dan enkele uren met een niet te grote groep wandel- en natuurliefhebbers van zoveel moois en alle rust te kunne genieten. We hebben ze weer gehoord, onze vele zangvogels. We hebben ze ook weer gezien met het blote oog of door onze kijkers. Wat is de zang verschillend, maar wat is het moeilijk om ze goed te determineren. En wat lijken ze toch vaak op elkaar. Wat ben ik dan vaak jaloers op onze begeleiders die met groot gemak aan de zang of de vlucht de vogels herkennen en die ook namen van planten, struiken en bomen met evenveel gemak uit de mouw schudden. Het is echter geen jaloersheid die nadelig werkt op de wandeling, maar ik denk juist omgekeerd. Wat is het fijn dat je leden hebt die op deze wijze anderen mee kunnen laten genieten van zo'n mooi stuk landschap in onze direkte omgeving en die je daarbij nog zoveel kunnen leren. En als je dan tussen de bomen ook nog een Rode Kardinaal ziet vliegen, waan je je bijna in een ander stuk wereld. (Overigens jammer voor de volièrebezitter die hem kwijt is). Een fijne wandeling, met als enige dissonant misschien die twee loslopende honden, die in deze broedtijd zoveel schade kunnen aanrichten. Aan het eind van de wandeling, na heel lang op de andere helft van de groep, die er maar niet genoeg van kregen, te hebben gewacht, heeft mevr. van Nieuwenhuijzen onze 'voortrekkers' heel hartelijk bedankt en hun de gebruikelijke geschenkbon overhandigd. En met een 'hopelijk tot volgend jaar' gingen we naar de ontbijt tafel thuis. J.L. DIJKJE Wie nu door het Poppendamse Wegje rijdt, zal het trotse huis missen dat daar zo karakte ristiek over de velden blikte. Het Huis van Poppendamme is van ellende in mekaar gestuukt. Verschillende eigenaars heb ben met restauratieplannen rondgelopen. Architecten hebben tekeningen gemaakt, maar nu is het verdwenen. Wat rest is een stapel balken. De regen heeft de oude verflagen er af gebladderd en de oor spronkelijke beschildering is zichtbaar geworden. Rode kinderbalkjes met gele biezen en spoelvormige motieven. De rode moerbalken met geel en goud geschilderde ringen, met daar doorheen guirlandes en bloemslingers. Daartussen cherubijntjes, prachtige engelenkopjes met vleugeltjes. Dit moet een knappe schilder zijn geweest en een bijzonder voornaam hof. Na zoveel eeuwen verborgen te hebben gezeten nu zichtbaar geworden en tegelijk verdwijnt het. Haast U, misschien is er nog iets van te zien. 15

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 1980 | | pagina 17