PIER VERMEULE
Pier was 'n gaeve pronte vint, 't was jammer dat 'n zoo 'n oute been ao, je kon 'n anders nog
goed meetelle oor, dat ebbe de ruziezoekers in z'n café wel ondervonde. Pier ao 'n deurgoed
karakter en ie was ook nie van humor ontbloot, mee praotjes ieuw 'n z'n eige nie op, ie zei
dikkels: 'Oe meer of ze over je praote, oe beter of 't gaet. Mé wee asse zeie 't was tog 'n goeie
vint, wan dan beije onder de dooie oor'.
Buten omme z'n café was 'n ook nog vrachtrieer, en z'n knecht dee ook nog paerdewerk voor
'n ander. Boekouwe, daer ieuw 'n z'n eige nie mee op, z'n ontvangsten schoof 'n in de schuve
en betaele deeen ook uut de schuve.
Pier kon zoo me net an leze en schrieve, mer z'n geheugen was eel goed oor, ie wist persies oe
of z'n zaeken stoenge.
Pier schoenk 'n goeien borrel; ie dee 'r wel iets minder waeter in dan de andere caféouwers. In
d'n eesten waereldoorlog was 't mee de jenever ook nie zo gul en dan durfde ze d'r wel iets
meer waeter bie te doen. 'n Goeie klant van Pier zei: 'Daijer noe 'n bitje waeter bie doet, dat
kan d'r nog mee deur, mé noe eije 'n bitje jenever bie 't waeter gedaee, dat trekt nergens meer
op'.
Pier zei, an 't lachende, 'jae, dat kan wel oor, dan drienk je mer 'n borrel meer, dan komt 't
tog weer op 't zelfde neer'.
Op 'n zondagmiddeg zat Pier moederziele allene achter z'n toogje en de klokke luude voor de
kaerkgangers. Pier zei: 'voor dien dominie is 't makkelik, dien ei mer an de klokketouwe te
trokken en dan loopt z'n zaakje vanselfs vol'.
Op de kaemer, zoo as de Rooie Leeuw dikkels genoemd wier, stoeng 'r nog zoo'n mooie ouwe
speeldooze, voor 'n klute speelden van die ouwe deuntjes, zoo as Drijfs en van Hulda en van
de Transvaalsche boeren.
Op 'n keer wouw 'n nie meer spele en de schoenlapper Jan van de gulden, 'n vaste klant die
zouw de speeldooze wel even in orde brienge.
Ie wachte toet dat Pier even weggieng, ie dee die kaste open en 't was geen wonder dat 'n nie
meer spele wouw, dat dienk zat vol mee kluten.
Eest van aol stak 'n aol die kluten in z'n zak en toen Pier weer achter z'n toogje zat, vroeg Jan
van de gulden an Pier om 'n klute om de speeldooze te proberen?
Pier s'n dikken buuk schudde van 't lachen; ie zei: 'Jan, neem noe tog 'n klute uut je zak, van
die onderde kluten kan jie d'r tog wel eentje misse?'
Jan droenk z'n borrel uut en ie betaelde mee twee kluten uut de speeldooze en Pier riep 'n nog
achteran: 'Jan! Je komt ier tog ook nog wel 'n paer kluten verdrienke?'
Jan kwam net nog bie Pier om 'n borreltje en ie betaelde mee 'n dertig kluten; ie zei: 'meer
ebbe ik er nie meer van over'.
Pier zei: 'die andere kluten die eije zeker verlore, ee Jan?'
Toen Pier dat vertelde mog 'n d'r tog nog om lache; ie zei: 'naedien was 'n nie meer Jan van
de gulden, mé Jan van de kluten.
Op dat ouwe biljart kwaeme de ankommende joengers dikkels om te leeren en voor 'n
dubbeltje moogde me mee s'n vieren wel 'n alf uure biljarte en dan zeide me aolle viere
dammet gewonnen aode; dan zei Pier: 'ik nie mee gespeeld en tog ebbe 'k 't verlore'.
An de aerme kleine boertjes veruurde Pier 'n eel jaer 'n melkkoe en mee 't kalf wier de jaer-
liksche uure betaeld.
Ons aode tuus ook tweee schaepen van Pier, van ieder schaep kreeg 'n 'n lam, dat was de uure
voor 'n eel jaer.
Die aerme mensen ao nooit 'n schaep haod as Pier ze nie holpen ao.
Pier ao bie z'n café ook nog 'n snoepwienkeltje. As ons dan om 'n cent snoepgoed vroege, zei
Pier: 'ier m'n joen eije wat snoeps en ouwt je cent mé' en dan wae me zo brutael damme nog
ees om 'n cent snoepgoed vroege en dan gaf 'n an 't lachende nog wat snoeps.
9
