van B en W de voor mijn gevoel toch wel troostende spreuk voor de
raadsleden: 'Wie sal 't maecken, dat niemant 't kan laecken'.
Via een wenteltrapje naar de maquettezolder, waar, zoals de naam al
aangeeft, een maquette van de stad staat opgesteld. Langs de muren
foto's van Middelburgse panden. In deze ruimte zagen wij de film, die
in 1975 in verband met het monumentenjaar, waarin Middelburg naast
Amsterdam en Orvelte als voorbeeldstad fungeerde, werd gemaakt.
Prachtige opnamen van Middelburg, zoals we het nu kennen. Een serie
dia's, voornamelijk betrekking hebbende op de restauratie's toonde ons
panden en straatwanden 'zoals ze waren' en 'zoals ze zijn', waarbij we
moesten constateren, dat de term 'voorbeeldstad' voor Middelburg
geen loze kreet is.
Na een dankwoord van de voorzitter aan het adres van de heer Mondeel,
die door ziekte van mevr. Schot, ook haar aandeel in de uitleg voor zijn
rekening nam, ging ieder uiterst tevreden naar huis.
„Int dek bluve steken"
Kees Molenbroek, den ouwe schaep'erderwas aan het vertellen over
dingen uit zijn jongen tijd. Iets wat hij haast elke dag deed.
'Nee', zei Kees, 'rietdekkers vind je in deze nieuwen tied ook ei nie meer.
De meeste boereschuren binne tegenwoordig voorzie van 'n pannedek.
Vroeger, in mien tied, zag je dat mé. Dan waere de dekken aol van riet.
In iedere gemeinte was er toen 'n rietdekker. lemend die 't rietedek van
'n schure wist te rippereren en die in dien erbeid 'n ruum bestaen vond
en daer 'n goeien boteram mee verdiende.
Mer eindelik goend 't vak te niete. Di bleve naebie gin riete dekken meer
over en 't bedrief loonde nie meer.
Noe is ter niks mi van overgebleve as't ouwe spreekwoord: "'t Is in 't dek
bluve steken". Dat wil zo vee zue as: !"t Is achterwege gebleve".
Dat zat zo:
Als de rietdekker boven op 'n schure an't werk was, dan stak ie z'n
gereeschap tussen 't riet, dat mee 'n dikke laege op de schuure lag. Dan
kon 't nie nae benee sliere, begriep je wel. Mer as 'n dan nae benee kwam,
mee schaftied of tegen den aevend, dan vergat de rietdekker wel is 'n stik
gereedschap mee terug te briengen. Kwam ie dan thuus en dé wier gevroge:
"Waer is den aemer?", of "We'bei je meet'den aek gebleve?", dan moch'n
bekenne: "Lieven tied jae, die is in 't dek bluve steken".
Was de kerwei boven dan nog nie afgelopen, dan was 't nie erg en kwam 't
dan de dag daerop wé terechte. Mé was dat wel 't geval, dan gaf't meer
'inderienge, wan dan moch de man weer espres nae boven om 't gereed
schap terug te aelen. '"t Is in 't dek bluve steken". Sindsdien tied is dat
op ons Walcher 'n bekend spreekwoord gebleve'.
Bovenstaande is overgenomen uit 'Uit oud Walcher ens buitenleven' wat in
een groot aantal volgeschreven schriften is terug te vinden welke het eigen
dom zijn van ons lid de heer Roose. De schrijver was J. Vader.
En als we bedenken, dat Kees Molenbroek al vertelde, dat het rietdekken
bijna niet meer te zien was, dan bewijst het artikel in de PZC waarin mel
ding gemaakt wordt van het nieuwe rieten dek op de schuur van J.W.
Francke, Noordweg, Middelburg, dat hier een zo goed als uitgestorven be
roep te zien was.
Blijft voor mij wel de vraag over of er 'Niks in 't dek is bluve steeken', zo-
3
