6
DE STENEN BANKEN van TER HOOGE en HET SIMPELHUIS
Moesten we in De Wete nr. 10 op blz. 12 e. v. vermelden dat een van de twee
beroemde stenen banken al geruime tijd verdwenen was: hij is nu weer terecht
Ten gevolge van de asfaltering van de weg en de egalisering van de berm schijnt
hij van het voetstuk te zijn gevallen. Hij is in recordtijd in de zachte grond weg
gezakt en met gras overwoekerd.
Ter Hooge is nu gelukkig weer compleet, dank zij drs. de Klerk te Amstelveen,
baron van Lynden te Bilthoven en de heer de Visser te Middelburg, die de bank
weer op z!n plaats bracht.
Wat betreft het Simpelhuis kon ik van de heer Moor de volgende opheldering
krijgen.
Twee jaar geleden heeft een buitenlander getracht het uithangbord te stelen,
wat niet zo moeilijk was omdat het slechts op twee muurankers rustte.
Men heeft het bord toen geplaatst op de tentoonstelling over de Middelburgse
binnenstad:MWaard om te behouden". Na de tentoonstelling heeft men het bord
niet teruggeplaatst in afwachting van een gehele restauratie van het Simpelhuis.
Omdat deze restauratie vrij lang op zich laat wachten, heeft Ir.Snoey toegezegd
dat Gemeentewerken nu zal proberen het bord "onsteelbaarte bevestigen.
Ik dacht dat Gemeentewerken daar wel toe in staat was. Fijn dat we dan ons
Simpelhuis weer kunnen vinden.
WPvdH.
ONTVANGEN
Van het Rijksarchief in Zeeland te Middelburg ontvingen we de "Inventaris van
de archieven van het Bestuur der visserijen op de Zeeuwse stromen, 1825-1969. 11
Dit bijna 3500 stukken tellende archief werd bewerkt en van een inleiding voor
zien door J. P. B. Zuurdeeg.
Van onze zustervereniging de Heemkundige Kring Sas van Gent ontvingen we de
achtste aflevering van hun "enveloppe", een veertigtal gestencilde bladzijden
wetenswaardigheden, geschiedenis en foto's over de gemeente Sas van Gent.
Voor beide onze hartelijke dank.
EEN KLEIN PUTJE IS SOMS 'N GROOT- GEMAK
Deze plattelandsuitdrukking hoort men niet meer.
Toch is hij nog bekend. Enkele dames hadden het meermalen gehoord van hun
grootouders, die weer al lang geleden in Koudekerke woonden.
In dit gezin waren wel 12 kinderen geboren, waarvan er verscheidenen bij de
geboorte of kort er na overleden. Dit kwam vroeger heel dikwijls voor.
Het was vóór de eerste wereldoorlog een armoedige tijd. Men wist kinderen
niet te onderhouden en op te voeden: weinig of geen werk, slechte beloningen,
benauwde woningen, grof voedsel, nauwelijks verwarming in huis, geen vroed
vrouwenhulp (de buren hielpen gewoonlijk elkaar bij de geboorte), weinig dokters-
hulp.
In de armste gezinnen wist men eigenlijk geen raad met het grote kindertal.
Als er dan een kindje dood geboren werd of na enkele weken stierf, was dat
eigenlijk een opluchting. In het dorp zei men dan wel: 't Is een groot gemak in
'n klein kisje", óf: "'n klein putje in d'aerde is 'n groot gemak in 't uus" (land
van Axel), volgens het Woordenboek der Zeeuwse Dialecten van Dr.Ghijsen.
De grote van Dale zegt van deze volksuitdrukking: in toepassing op iemands
overlijden als bevrijding van last en ongemak voor de huisgenoten.
Men noemde ook toen al duidelijk het kind bij de naam
v. L.
