"Het huis van VAN LOON".
C.I.v.
Naar aanleiding van de bespreking van het door Oer
rit Willem van Loon geschreven boek over zijn vader Hen
drik Willem denk ik terug aan het huis, waarin deze
Hendrik Willem gedurende zijn verblijf van enkele jaren
in Veere woonde.
Toen-mijn ouders in het begin der dertiger jaren
naar Veere verhuisden, ging ik met mijn moeder samen op
v/at je nu zou noemen huizenjacht. Lat was toendertijd
niet zo enerverend als tegenwoordigs er was lege woon
ruimte genoeg en het was een kwestie van het gunstigste
uitkiezen. Lit gunstigste was in ons geval een groot,
oud huis aan de kade, genaamd "de Houttuin", bij de
Veerse bevolking beter bekend als "het huis van Van-
Loon"
Aan de voorkant had het een zware voordeur en twee ra
men, en het stuk tussen deze ramen werd van onder in
beslag genomen door een schuin aflopend kelderluik. Al
het houtwerk aan de voorkant was helder blauw geverfd.
Het kelderluik gaf toegang tot een grote kelder, waar
in zich o.a. een welput bevond. Het water hieruit werd
gebruikt om ramen en stoep schoon.te maken en werd door
onze werkster in de kelder met een aker geput en dan de
trap opgedragen. Lit gebeurde zonder morren, het ehige,
waarover ze zich bij Moeder beklaagde, was, dat er "pu-
jen en pajjen" in de kelder zaten! Een inspectietocht
van mijn vader leverde het resultaat op, dat hij inder
daad enige padden ontdekte, die zich metterwoon tussen
de halfvergane stenen gevestigd hadden. Le "pujen",
waarmee onze brave werkster waarschijnlijk "puten", of
in goed Nederlands "kikkers" bedoelde, lieten verstek
gaan. Le fauna v/erd echter een vestigingsvergunning
toegestaan, en ze leefden, denk ik, nog lang en geluk
kig.
Achter de voordeur bevond zich een lange gang, die
zoals aan de Veerse Kade gebruikelijk, naar achter toe
afliep. Lat dit affectief was, hebben we een keer erva
ren, toen tijdens een hevige najaarsstorm, gepaard gaan
Gerard Willem van Loon; The Story of Hendrik Willem
van Loon.
