w
1
ra
Elke keer als Ik aan de binnenkant van een
zeedijk rijd, ben ik benieuwd wat er aan de
buitenkant is. En bij elke dijkovergang of trap
moet ik de neiging onderdrukken om niet uit
te stappen en te gaan kijken. De keren dat ik
het toch doe, is het altijd net hoog water en
is er daardoor weinig te zien. Misschien een
klein stukje glooiing en veel, heel veel gras.
Hoe anders is het hier. Verweerde basalt,
knoestige palen en een dieppaarse begroeiing.
Een fotografendroom wordt werkelijkheid. Ik
ben op slag verliefd. Vlinders in m'n buik?
;1
Rudy Visser is waterschapsfotograaf
