aan. Ook waterschap Roer en Overmaas is trots op de ijsvogel die graag vertoeft aan de Roer, het 'ijsvogelparadijs van Nederland'. In de laat ste nieuwsbrief van dat waterschap wordt de ijsvogel in volle kleuren-glorie dreigend, vis ver orberend en zelfs parend afgebeeld. Helder genoeg De ijsvogel (oranje, wit en vele tinten blauw) zit het liefst op een paal of een duiker naar vis te turen, om vervolgens het visje pijlsnel vanaf die hoge positie bij de lurven te vatten. Vereiste: helder water. Blijkbaar vindt de fami lie ijsvogel het Zeeuwse water helder genoeg, maar volgens het waterbeheerplan 'Met het water mee' is er op dat vlak nog heel wat te verbeteren. De waarheid zal in het midden lig gen en uitzonderingen bevestigen de regel - op deze clichés houden we het maar even. De Alcedo atthis staat al heel lang op de Rode Lijst van beschermde of bedreigde dieren. Veel meer dan een tweehonderd broedparen zijn er de laatste decennia in Nederland niet geteld. Maar de laatste jaren kruipt de ijsvogel uit het dal omhoog: 'en de ijsvogel snerpt over de Nederlandse beekjes dankzij natuurlijk oeverbeheer. En toch óók wel vanwege de kli maatverandering, want tegen ijs en koude winters is juist de ijsvogel slecht bestand' (de Volkskrant, 29 mei 2002). Kingfisher Rare naam heeft het beestje eigenlijk. Uit alle beschrijvingen blijkt dat het vogeltje juist niet van ijs houdt en waarschijnlijk daarom nogal eens in Zeeland overwintert, waar daar is dan tenminste nog wat open water te vinden, zodat er gevist kan worden. In het Engels heeft de ijsvogel een passender naam: the kingfisher. Nu het waterschap weet dat de ijsvogel best wel en in toenemende mate in Zeeland wil leven-of in ieder geval logeren-wil het reke ning houden met zijn wensen, door bijvoor beeld steile plaatsen boven water te creëren vanwaar de vogel in het water kan loeren en loodrecht naar de driedoornige stekelbaars kan duiken. Plaatsen zoals een peilschaal aan een paal boven water, bijvoorbeeld. waterwerker

Tijdschriftenbank Zeeland

Scheldestromen/de Waterwerker | 2002 | | pagina 15