en rondje Pluimpot
Je kunt over een schelpenpad een rondje Pluimpot doen. Foto: Peter Maas.
Peter Maas
Achter mij ligt de Oosterschelde. Er is bijna niemand te
zien, de temperatuur is hoog en drukkend en mijn zwem
broek ligt thuis. Je ruikt de zilte geur van het droogval
lend slik. Zittend boven op de zeedijk kun je de Pluimpot
goed overzien.
doet me altijd wat. De keer dat ik er een
voor het eerst een zag, staat nog op mijn
netvlies gebrand en hoe lang is dat al
weer geleden?
Orchideeën
Ik volg het Galgepad en kom terecht in de
bossages. Meeuwengekrijs is vervangen
door zang van litis, tjiftjaf, winterkoning,
zwartkop, bosrietzanger en merel. Langs
de bosrand vliegt een bont zandoogje,
even later snelt een distelvlinder voorbij.
De Pluimpot is een overblijfsel van
een geul die tot 1556 Tholen in
tweeën splitste. In goed Zeeuws
heet dit hier een kreek. Even kijken waar
je hier gaat zitten trouwens, want voor je
het weet zit je boven op goudhaver of
blauw walstro. Dit laatste stukje geul is
pas in 1957 gedicht. De Pluimpot is daar
mee een van de laatste Zeeuwse bedijkin
gen en het eerste Deltawerk. Veel bomen
rondom; populieren links, allerlei strui
ken rechts. Open water, rietvelden met
wilgenopslag en een enkel kaal oeverland
je. De rust van het strand wordt hier meer
dan gecompenseerd door het kabaal van
de kokmeeuwen. Er is een kolonie, maar
waarom toch al dat gekrijs? Hebben ze
elkaar werkelijk zoveel te vertellen?
Tussen al die meeuwen zitten ook visdief-
jes te broeden en misschien wel een
noordse stern. In het ondiepe water staan
enkele kluten met hun omhoog gebogen
snavel door het zachte slik te maaien. Op
zoek naar wormpjes of een slijkgarnaaltje.
Als het eens wat stil zou zijn, zou je zeker
de karekiet horen vanuit het riet of een
rietzanger.
Oorlog
Plotseling is er paniek. Alles vliegt op en
de vogels maken zo mogelijk nog meer
lawaai. Pas even later wordt duidelijk wat
er aan de hand was. Een zilvermeeuw pro
beerde een kuiken te verschalken. Hoezo
meeuwen onder elkaar? Als het om het
eigen broedsel gaat is niets of niemand
verdraagzaam; dan is het oorlog! Met ver
eende krachten wordt de grote zilver ver
jaagd en langzaam keert de rust terug. Op
een rietstengel zit een mannetjes rietgors.
Een mooie zwarte kop met twee kleine,
dunne witte baardstreepjes. De rietgors
Het onverharde pad kruist dan haaks de
Pluimpot met aan weerskanten fraaie
hooilanden. Veel veldlathyrus, zilver
schoon, valse voszegge, veldzuring en zilte
rus.
Mijn handen jeuken om over de
draad te klimmen, maar ik houd
me in. Even later wordt mijn
geduld beloond. Gewoon op het
pad staan hier orchideeën. Twee
kiekendieven slaan alarm boven
het riet. Ik dacht wel eens:
Tholen, als je er niet woont, heb
je er dan wat te zoeken? Ja, dus!*
Zie Excursie De Pluimpot in de
Agenda.
Peter Maas is lid van de Wantijredactie.
19 WANTIJ juli '03