- 30 -
In 't eêste steurde Lein er z'n eige an, mer op 't lest gaf 'ie om d'n
domenie net zoovüe as om z'n wuuf, dat wil zeië: 'ie gaf om geên van
de tweê wat.
De domenie maekte 'm diaoken af; mer Tanne kon 'm geên man af-
maeke; die was an 't touwtje vast.
Noe, ronduut gezeid, dat kon Lein niks niemendaile verschille. Toen 'ie
prizzedent van 't gilde wier, 'aod 'ie gezeid: »Niks as bier drienke, en die
vloekt betaelt boete!" Dat 'aode ze belüofd, en de prizzedent 'ao wüord
gouwe 4). Te was er wat groötsch mëe.
Mer 't bier drienke en 't nie vloeke dede 't 'ier nie. Wat 't wel dëe
was: ze leuterde om geld ende prizzedent was 'eêl ongelukkig. '1e
kwam a' nie meèr toe müe 't geld van de aerpels en de juun. En van
tweê mei in de wüke wier 't 's winters aole aevundenjaewel is overdag.
'T wier vüorjaer! Lein docht meêr an de leutertaefel as an z'n groente.
D'r wier nie gezaoid, d'r wier nie gewied, 'eél 't boeltje liep in 't
'onderd, en, eêr 't Sint Jan was, mocht 't 'of5) vüor schuld verkochtoore.
't Leutergilde verliep enJille wier ineêns vroom en goeng soms
driemei op 'n zondag naer de kerke, en toen Lein z'n boeltje verkocht
wier, was Jille de koöper.
Noe kost Lein errebeier6) oóre; mer 'oe wier 'ie dat?
Neê, wüet je wat, 'ie zou 't'ofje van Jille pachte, jae, dat zou 'iel
»Oór is, buurman," zei Jille, toen Lein er üver begost en 'm vroeg of
ie 'm dan ok nie *n paer 'onderd gulden burge wou, om in z'n gereê-
schap te kommen, »oór is, buurman, me-n-e'7) verkeerd gedae en jie
eit 'r je straffe vüor gekrege. 'Aod ik me nie bekeêrd, wie wüet wat ik
zou weze. Mer geld leêne, neê, dat doen ik nie, en m'n 'ofje an joe8)
verpachte; dat doen ik ok nie!"
Toen begost Lein boós te ooren en verwset Jille, dat 'ie de schuld van
z'n ongeluk was; me' Jille blüef bedaerd en zei alléén: x»Wüet je wat,
buurman, jie moet joe9) zaeken wete en ik de miene.
»Dat wüet ik we'," zei Lein»mer noe bin 'k erm. Van aoles wat 'k van
m'n vrouwe's vaoder ge-orven10) e', e'k niks meêr over!"
»Bel," zei toen Jille, laod 't g'ouwe toeië 't ao!" en toen ie dat gezeid
ao, goeng Jille weg en liet den ermen Lein stae.
»Aod 't g'ouwe toeiê 't ao, vróme smeerlap," bromde Lein en gieng
naer uus.
ïAod 't g'ouwe toeië 't ao," zei ïSchele Maoie" 's nachts in z'n dróóm.
ïAod 't g'ouwe toeiê 't ao," dat riepe ze aolemaele tegen 'm, asse 'm
mer anküke.
't Was om d'r gek van te oóren.
- 31 -
t Is vier jaer laeter. De bekeêrde Jille Franse gaet noe müe 't erreme-
zakje rond en »Schele Maoie" nüemt 'n stoel van den koster en zit onder
e preekstoel. Op de trotbankenzitte de guus van Lein Willebüordse en
anne zelf komt nooit in kerke. Ze zien d'r aolemaele as schooierss) uut
&n Lein
i na6r eekken"uus te D- Kiek, wie zit daer op die
n 1S man' die telk8nS net doet' asof ie ra5e 'n stok stoóte wil.
Daer komt n oppaster naer 'm toe en zeit: ïBedaerd 'oor, Lein!"
»Ik bin ik Jille Franse," zeit de gek, en z'n maegere 'anden op de
schouwers van den oppaster leiënde8) zeit ie: >Jae, Lein, joengen, 't is
je eige schuld, zie je. Ik kan ik 't nie 'elpe en ^Scheie Maoie" ok al nie.
Weet-je wat: »Aod '1 g'ouwe toeië 't aol Hi, hi, hi!"
En de man, die dat zei, is Lein Willeboordsede man, die vroeger 'n
goed gedoe ao, diaoken wier, mer.... duveltjes vond, die 'm erm
maekte en in 't gekken-uus brochte.
Hierboven een fotc-capie van een klalcherse novelle uit
de vorige eeuw van de hand van de bekende Zeeuwse schrij
ver van jeugdlectuur, Pieter Louwerse (1840 - 1908).
Louwerse schreef deze vertelling voor een omvangrijke
bloemlezing van Nederlandse dialecten, samengesteld door
3.A. en L. Leopold, die onder de titel "Van de Schelde
tot de Ueichsel, Nederduitsche dialecten in dicht en on
dicht" in 1882 is verschenen. Dit 100-jarige werk, mis
schien nog slechts bekend bij degenen die studie maken
van Nederlandse dialecten, komt men thans heel sporadisch
tegen in antiquariaten op boekenveilingen.
Voor zover ik heb kunnen nagaan, is deze vertelling nooit
meer in enig ander boek of in een tijdschrift verschenen.
Het lijkt me dan ook wel aardig, het verhaaltje uit de vs^
getelheid te laten opduiken door het een plaatsje te ge
ven in Varia zelandiae. Niet alleen vanwege het meer dan
een eeuw oude vertelseltje, rnaar ook omdat het geschrEivoi
is door Pieter Louwerse en er dialectische woorden en uit
drukkingen in voorkomen, die men thans zelden of nooit
meer hoort.
P. Louwerse.
