- 52 -
"Klaas, veur 't kappen van die takken,
Motte morgen in 't cachot.
En ge blieft veur 14 dagen,
Zeet de rechter, achter slot."
Kloas zee niks, moar docht: 'k Zou gek zien
Zelf noar 't spinhuus toe te goan.
Willen ze me komen hoalen,
Dè ze kommen; 'k zal ze stoanl
En verdroaid, doar kuoampen 's mergens
Twee gendarmen oan zien huus.
Kloas sloot gaauw de deur van 't huusje
En hiel zich stil, stil as n muus.
Bonsi zo klonk 't, "Kloas, doe open!"
"Opendoen?" zei Kloas, "waarom?"
"Wel, je mot noar 't spinhuus, kerel,
Veertien doagen. Open! Kom!"
"En wie bende gullie, heren?"
"Wij? Gendarmen, lompe vent!"
"Doar geleuf ik niks van, niks nie:
Hedde gullie een patent?"
"Let moar op de kleren, domkop;
Op de woapens die je zie."
"0, zo'n kleer kan !k ook wel oandoen:
't Kleed, zè'k, moakt de man nog nie."
Of ze riepen, of ze scholden,
Kloas gaf hen gen antwoord meer.
En, toen 't deurke bleef gesloten,
Keerden zij noar t raadhuus weer.
Toen gonk ook de burgemister
Met hun mee; ze woaren drie.
"Open!" riep de burgervoajer.
"Nee," zin Kloas, "ik ken jou nie."
"'k Ben meneer de burgemister,"
Klonk het weer, "doe open, gauw!"
"Is dè zeker? 'k Zie er niks van.
Nee, ik open niet veur jou."
