Bijzondere waarnemingen
Spinaziezuring in Oost-
Zeeuws-Vlaanderen; Een
snelle nieuwkomer of
stond die hier al even?
Nadat we het portret van deze plant in
de Plantenwerkgroep delen, hebben we
amper 6 weken later 20 vindplaatsen in
beeld. Er zijn 500 exemplaren gevonden.
Misschien staat de soort hier al jaren
maar werd niet herkend. In Nederland
was er jarenlang slechts 1 groeiplaats
bekend, in het Limburgse Roermond.
Nu lijkt deze soort in Oost-Zeeuws-
Vlaanderen helemaal niet zeldzaam.
Voor Zeeuws-Vlaanderen is het nuttig
om over de grens te kijken hoe de
verspreiding in België is en daar is de
plant een bekende. Zelfs kruisingen
met de gevestigde zuringsoorten
Krulzuring en Ridderzuring zijn al sinds
2012 in beeld. Zo is de verspreiding
in Oost-Zeeuws-Vlaanderen enigszins
te verklaren. In westelijk Zeeuws-
Vlaanderen is deze soort nog niet
gevonden.
Door: Nathalie De Somer
De waarneming werd door de botanist
Erik Slootweg (waarneming.NL) en Filip
Verloove (http://alienplantsbelgium.
be/) gedetermineerd als Spinaziezuring.
Er was nog een kleine kans op andere
zuring exoten zoals Rumex cristatus,
Rumex kerneri, of Rumex longifolius. Om
absolute zekerheid te hebben zijn ook
details van bloeistengels en vruchten
nodig. Belgische waarnemers die al
jarenlang de Spinaziezuring kenden
Eind maart werd in de regio de eerste
waarneming van Spinaziezuring
genoteerd. Een forse plant met bijzonder
groot blad. In eerste instantie leek het op
biet. Van dichtbij zie je dat het een zuring
is, met de lange tuiten op de stengels,
en de grote gladde grondbladeren.
De bladvoet is spits, in plaats van
hartvormig zoals bij Ridderzuring.
Tuinslakken doen zich tegoed aan de
grote hoeveelheid groen. Nauwelijks
één maand later torent de bloeistengel
boven de andere bermplanten uit en
zo is deze plant in de lente in een vroeg
stadium te spotten. Als er op deze
plek niet wordt gemaaid, zal deze in
de nazomer de bermen sieren met de
bloeiwijze die soms spectaculair rood-
oranje kleurt. Ongetwijfeld belandt
deze in menig droogboeket en zo zullen
de zaden niet alleen via onze wegen
verspreidenGewenst of ongewenst?
Spinaziezuring eerste waarneming.
Foto Nathalie De Somer
Spinaziezuring in bloei.
Foto Nathalie De Somer
Dt
Dt
M
er
bc
bt
m
m
vc
In
d(
ik
M
d;
de
re
re
sc
va
tv\
er
Oi
kr
Vc
ik
lu
Enghten
Jiiwurbm
Verspreidingskaart Spinaziezuring Belgie. Bron waarnemingen.be
stuurden echter parallel door dat zij
de Spinaziezuring herkenden in dit
exemplaar.
De vraag rijst al gauw hoe we deze soort
moeten bekijken. Deze lijkt zich erg
gemakkelijk te vestigen in onze goed
bemeste bermen en de wegen hebben
blijkbaar als verspreidingskanalen
gefungeerd. Net viel in mijn brievenbus
de zomereditie van het blad SEIZOENEN,
het tijdschrift van VELT van de Vereniging
van Ecologisch Leven en Tuinieren. Hierin
wordt de Spinaziezuring gewaardeerd
als een lekker en gemakkelijke
overblijvende groente. Van bladeren en
bloemen wordt gegeten. De plant wordt
7 jaar oud. Er staan heerlijke recepten bij.
Het is toch even wennen, zo'n nieuwe
joekel die massaal plek opeist. Onze
voorouders aten 'Paling in 't groen' dat
was dan met zurkel of veldzuring, wij
zullen genieten van'Zuringflapje met
groene dip'.
