verwant onderzoek gedaan. De dieren worden
opgemeten, gewogen, gesekst en weer vrijge
laten, door een ploeg vrijwilligers die op het
droge zit. Ook de leeftijd en de gezondheid
van de dieren wordt beschreven. Als je met
een zaklamp door de vlieghuid van de vleugels
schijnt, zie je of het dier last heeft van mijten.
Het lijkt dan wel op röntgenfotografie
want je ziet dwars door de huid heen ook
prachtig alle botjes en gewrichten. Aan de
mate van uitgroeien van die botjes, maar
ook aan de scherpte van het gebit kan je
de leeftijd afleiden. Bij het vangen zijn we
er af en toe niet snel genoeg bij en valt
een vleermuis uit het net op het water.
Maar ze heten niet voor niets watervleer
muis. Hoe ze vanaf het water opvliegen
is mooi om te zien. Haast net als een eend
slaan ze met de vleugels wat op het water
waarbij ze vaart maken en vertrekken. We
vangen deze nacht 28 vleermuizen, maar
de gezochte meervleermuis zit daar helaas
niet bij.
Henk en Thijs
Na weer een aantal vangnachten is het bij
Philippine gelukkig eindelijk prijs en worden
achtereenvolgens Henk en Thijs gevangen.
Deze twee mannetjes blijken regelmatig
samen in de nok van een woonhuis in dat
dorp te slapen, maar blijken beiden ook
wel eens in een ander huis te logeren. Dat
huis stond zo dicht bij het huis van een
bekende Zeeuwse natuurbeschermer, dat
daarom een van de dieren Henk genoemd
werd. Nu we deze twee heertjes gezenderd
hebben kunnen we er weer een flink aantal
nachten met de volgauto's achteraan, om
hun leefgewoontes in kaart te brengen. De
heren blijken graag op de Spaarbekkens te
jagen, waar het vaak wemelt van de motjes
en muggen boven het water. Maar ook het
kanaaltje bij Philippine, het Isaballekanaal
door Braakman Zuid en de monumentale
grauwe abelen op de Kleine Stellepolderdijk
blijken favoriete jachtplaatsen. Op zaterdag
nacht 19 juli zijn we zelfs met 14 mensen in
het veld. Twee mensen posten bij het huis
waar de dieren onder de pannen zitten.
Ze moeten bij het uitvliegen controleren
of er daar nog meer dieren aanwezig zijn.
Drie personen gaan met de telemetrieauto
op pad en op twee nieuwe plaatsen gaan
vangploegen aan de slag.
Actieradius
Thijs vloog vanuit het dorpje regelmatig
via de spaarbekkens en Isabellakanaal door
Braakman Zuid helemaal naar de Belgische
grens, en dan via een lange dijk met populieren
weer terug. Daarbij was het opvallend hoe
hard die dieren vliegen. Met de auto's waren
ze amper bij te houden en dat was soms
flink stressen. Dat de dieren zo hard vliegen
kan je ook ervaren als je met een vleermuis
detector aan een waterkant staat. Een soort
als de watervleermuis vliegt steeds rustig
zijn rondjes en grijpt met zijn achterpoten
insecten van het water. Als er een meer
vleermuis voorbij komt hoor je die altijd
maar heel kort. Het dier komt met hoge
snelheid aangevlogen en is eigenlijk alweer
weg voor je beseft wat dat harde geluid nu
eigenlijk was.
De actieradius van Henk bleek wat beperkter
dan die van Thijs. Henk was tijdens de nach
ten dat we hem konden volgen het meeste
actief op en rondom de spaarbekkens. Na
een paar dagen bleek de zender van Henk
er al afgevallen te zijn. De signalen kwamen
steeds vanaf dezelfde plek, vanuit een tuin
in het dorp, vlakbij de slaapplek. Van Henk
werd daarna niets meer vernomen.
Een volg nacht van meervleermuis Henk.
Binnen de groene cirkels werd 50% van de
waarnemingen gedaan en binnen en de blau
we lijn 100%.
Resultaten onderzoek
Het gegeven dat er alleen mannetjes zijn
aangetroffen lijkt in overeenstemming met
het landelijke beeld. Vrouwtjes met kraam-
kolonies zijn recentelijk alleen in Holland en
Friesland aanwezig. Mannetjes zitten in die
gebieden niet, wel in een brede randzone
eromheen. Zeeuws-Vlaanderen hoort waar
schijnlijk bij die randzone met alleen man
netjes, maar helemaal zeker is dat nog niet.
De vrouwtjes komen in het najaar naar de
territoria van de mannetjes in die randzone
om te paren.
De onderzochte meervleermuizen werden
relatief veel boven brede waterwegen waar-
