GOUDEN JIRIZAAG VOOR WIVINA LUIJKX Door Lucien Calle. leder jaar kiest de Stichting Landschapsbeheer Zeeland, één of twee personen uit het grote aantal vrijwilligers, dat zich in Zeeland inzet in voor het vrijwillig natuur en landschapsbeheer. Het zijn mensen die zich dat jaar, of de jaren ervoor extra verdienstelijk hebben gemaakt. Het zijn een soort van buitencategorie-vrijwilligers, die bij het uitvoerende werk altijd voorop gaan, juist ook de minder prettige klusjes doen, altijd bereid zijn om ook nog wat organisatiewerk op zich te nemen ed. Maar een eerlijke vergelijking tussen al deze mensen is erg moeilijk, leder heeft zo zijn eigen typische inzet. Daarom is ervoor gekozen om per jaar een thema te nemen. In 2003 was het thema "De Stille Kracht". Nadat een aantal jaren geleden "onze" Hennie van den Hemel al een keer in de prijzen was gevallen, is er dit jaar opnieuw een rasechte Steltkluutster uitverkoren: Wivina Luijkx uit Sluiskil, bij ieder beter bekend als Zuster Wivina. Op de jaarlijkse vrijwilligersdag, gehouden op 28 juni te 's Gravenpolder, werd Wivina in de bloemetjes gezet. Uit het juryrapport hebben we onderstaande tekst overgenomen. Om te weten hoe lang Wivina al actief is als vrijwilligster, moeten we zoeken in zeer oude stoffige archieven. Het moet toch al ruim 30 jaar geleden zijn toen Zuster Wivina zich aanmeldde bij De Steltkluut. Haar eerste klus was wilgen knotten aan het Groot Eiland bij Luntershoek. Die plek aan de waterkant was zo mooi en het werk zo leuk dat Wivina direct voor drie decennia bijtekende. Wivina was een stille harde werkster en wat een kracht zit er in die armen. Dat bleek o.a. bij het 25 jarige jubileum van de knotwerkgroep van De Steltkluut. We deden daar een behendigheidsrace. Je moest dan zoveel mogelijk houtblokken opstapelen in een kruiwagen en dan daarmee een moeilijk parcours afleggen. De teller stond bij haar pas stil bij de onwaarschijnlijke hoeveelheid van 132 kg, waarmee ze alle heren ver achter zich liet. En ook van andere kanten bereikten ons fantastische verhalen. Zo werkte Zuster Wivina lange tijd op de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis. Soms belandden hier ook wel eens patiënten die in redelijke staat van onhandelbaar zijn. Wanneer er weer eens een persoon zo over de rooie was, dat ze hem met zes personen nog niet de baas konden, werd het tijd om Wivina in te zetten. Die kreeg iedereen gekalmeerd. Maar of Wivina nu met tegenspartelende patiënten of boomstammen worstelt, ze doet het werk steeds met hetzelfde gedreven enthousiasme. En zo houdt ze zich als vrouw ook makkelijk stand tussen al dat ruige manvolk. Als vrijwilligster is ze altijd zeer multifunctioneel geweest. Wie is er de drijvende kracht achter de vrijwilligers die de begraafplaats in Sluiskil onderhouden? Juist ja. En wie tref je in het buurthuis van Sluiskil achter de bar aan, als je daar met een ploeg vrijwilligers voor een bak koffie aanschuift? Juist ja. Zo heeft ze naar jong en oud in de groep een sociale, zeg maar zeer ruimhartige opstelling. Afgelopen winter was ze na 30 jaar weer terug aan de waterkant bij het Groot Eiland. Weer diezelfde wilgen knotten, aan dezelfde steile oever. Waar ze 3 decennia terug nog droog wist te blijven, zakte ze deze keer wel door het ijs. Hele broek nat en ijskoud natuurlijk. Maar wel gewoon doorwerken, want ben je gek man, ze vond het helemaal niet nodig om aan zulke details veel aandacht te schenken. Ondanks alle inzet blijft Wivina toch ook steeds een rustig en ietsepietsje bescheiden mens. Ze is dus een perfecte winnaar in de categorie Stille Kracht. Wivina ontzettend bedankt voor de jarenlange hulp die je steeds hebt gegeven. 16

Tijdschriftenbank Zeeland

de Steltkluut | 2003 | | pagina 18