EVEN BIJBOMEN
Onze vereniging is op dit moment bezig met het
zogenaamde strategisch beleidsplan. Lekker
woord waarbij je gelijk moet denken aan een
van de vele vage overheidsinstellingen. Het is
minder ingewikkeld als dat het klinkt. Het bete
kent dat we nadenken over de koers die we ko
mende tijd gaan varen.
Koers varen, weer zo'n leuke term. Wat is nu
belangrijk? Een ieder die een beetje hart heeft
voor zijn "club", doet natuurlijk mee. Ik heb lang
na lopen denken. De oplossing voor mij kwam
een paar weken geleden, kort voor de kerstda
gen.
Er waren een paar goede vrienden op bezoek.
Nee, niet van die milieufreaks, maar gewone
mensen. Ze komen uit Almere. Hebben drie
schoolgaande kinderen, werken allebei. De een
heeft een HBO-opleiding en de ander heeft een
MBO-opleiding gevolgd, leder van ons heeft zijn
eigen stokpaardje en als je elkaar een tijdje niet
spreekt heb je weer een hoop te vertellen. Na
een tijdje kwam het onderwerp op de, hoe kan
het ook anders, natuur. Ze woonden zoals ge
zegd in Almere en gingen vaak de nog jonge
bossen van de Flevopolder in. Als ze iets over
de natuur te weten komen is dat door middel
van een excursie of uit de krant. Wouter, zo heet
de een, had de indruk dat het toch wel vreselijk
goed ging met de Nederlandse natuur. In de
krant lazen ze dat er weer bijzondere vogels in
de Oostvaardersplassen waren gesignaleerd.
Regelmatig waren er nieuwe vlindersoorten en
zo af en toe stak er een nieuwe paddestoel zijn
kop boven het maaiveld uit. Alles gaat goed.
Ook daar staan de kranten bol van berichten
over landbouwgebieden die omgezet worden in
natuurgebieden. De ecologische hoofdstructuur
wordt ook in Flevoland behoorlijk doorgezet.
Toen ik stelde dat het niet zo geweldig gaat,
zeurde ik dus in zijn ogen. Zo probeerde ik hem
te vertellen dat er steeds minder natuurgebieden
en buitengebied overblijft en dat er steeds meer
verstedelijking en industrialisatie is. Ik probeerde
hem te vertellen dat er weliswaar zo af en toe
een zeldzame soort opduikt, maar dat die zeld
zame soorten vroeger eigenlijk heel normaal
waren. Dat er ook af en toe een nieuwe soort
Tekst en foto: Hans van Hage, kritisch natuurliefhebber
opduikt maar dat er dan weer vaak sprake is van
opportunisme. Met andere woorden, planten en
dieren springen vaak figuurlijk in een ecologi
sche leegte die ergens ontstaat omdat de meer
normale soorten steeds verder achteruit gaat. Ik
kwam niet erg overtuigend over. Zij wandelden
in steeds mooier wordende bossen. Veel groen,
veel vogels. Merels, spechten, mezen, ga zo
maar door.
's Middags gingen we even wandelen in de
Braakman. Bij de Westgeul probeerde ik het ver
haal weer op te pakken. Dat er hier hele bijzon
dere planten groeiden. Dat die afhankelijk waren
van zout, zoet, kalkrijkdom en soms juist een
gebrek aan kalk. Dat die planten weer speciale
dieren aantrokken. Zo heeft Lucien laats weer
een bijtje ontdekt die afhankelijk is van Rode
Ogentroost. Ik zag ze denken: "een bijtje". Het
verhaal sloeg niet erg aan. Dat die ecologische
hoofdstructuur weliswaar langzaam tot stand
kwam maar dat het gros van onze bossen en
natuurgebieden eigenlijk steeds meer soorten
herbergen die erg "gewoon" waren. Steeds meer
merels en paardebloemen, populair gezegd. Ze
staarden naar de troosteloze grasvlakte die de
Westgeul in de winter voorstelt.
Na het eten 's avonds waren ze benieuwd naar
onze dia's van onze kanotocht in Alconquinpark,
Ontario, Canada. Aan het begin van de serie
zitten een aantal plaatjes van kaarten die het
gebied kenschetsen. Rotsbodems, zandgronden
en veel water. De verschillende soorten loofbo
men en naaldbomen, kortom, het hele verhaal.
Aangekomen bij de beverdammen kreeg het
verhaal een andere wending.
In één keer zag ik zelf het licht! Ik zou het nog
een keer proberen uit te leggen! De bevers bou
wen zoals bekend dammen. De dammen zetten
in een mum van tijd een heel gebied onder wa
ter, soms hectaren groot. In het begin staan
daar nog bomen in weg te kwijnen. Het hele
gebied bestaat immers uit bos) De bomen ster
ven al gauw af. Dan gebeurt er iets leuks. De
dode bomen worden bezocht door een bepaald
soort specht. De Black backed woodpecker. De
verlaten nesten van deze specht worden ingeno
men door de Woodduck en de Tree Swallow.