EVEN BIJBOMEN Onze vereniging is op dit moment bezig met het zogenaamde strategisch beleidsplan. Lekker woord waarbij je gelijk moet denken aan een van de vele vage overheidsinstellingen. Het is minder ingewikkeld als dat het klinkt. Het bete kent dat we nadenken over de koers die we ko mende tijd gaan varen. Koers varen, weer zo'n leuke term. Wat is nu belangrijk? Een ieder die een beetje hart heeft voor zijn "club", doet natuurlijk mee. Ik heb lang na lopen denken. De oplossing voor mij kwam een paar weken geleden, kort voor de kerstda gen. Er waren een paar goede vrienden op bezoek. Nee, niet van die milieufreaks, maar gewone mensen. Ze komen uit Almere. Hebben drie schoolgaande kinderen, werken allebei. De een heeft een HBO-opleiding en de ander heeft een MBO-opleiding gevolgd, leder van ons heeft zijn eigen stokpaardje en als je elkaar een tijdje niet spreekt heb je weer een hoop te vertellen. Na een tijdje kwam het onderwerp op de, hoe kan het ook anders, natuur. Ze woonden zoals ge zegd in Almere en gingen vaak de nog jonge bossen van de Flevopolder in. Als ze iets over de natuur te weten komen is dat door middel van een excursie of uit de krant. Wouter, zo heet de een, had de indruk dat het toch wel vreselijk goed ging met de Nederlandse natuur. In de krant lazen ze dat er weer bijzondere vogels in de Oostvaardersplassen waren gesignaleerd. Regelmatig waren er nieuwe vlindersoorten en zo af en toe stak er een nieuwe paddestoel zijn kop boven het maaiveld uit. Alles gaat goed. Ook daar staan de kranten bol van berichten over landbouwgebieden die omgezet worden in natuurgebieden. De ecologische hoofdstructuur wordt ook in Flevoland behoorlijk doorgezet. Toen ik stelde dat het niet zo geweldig gaat, zeurde ik dus in zijn ogen. Zo probeerde ik hem te vertellen dat er steeds minder natuurgebieden en buitengebied overblijft en dat er steeds meer verstedelijking en industrialisatie is. Ik probeerde hem te vertellen dat er weliswaar zo af en toe een zeldzame soort opduikt, maar dat die zeld zame soorten vroeger eigenlijk heel normaal waren. Dat er ook af en toe een nieuwe soort Tekst en foto: Hans van Hage, kritisch natuurliefhebber opduikt maar dat er dan weer vaak sprake is van opportunisme. Met andere woorden, planten en dieren springen vaak figuurlijk in een ecologi sche leegte die ergens ontstaat omdat de meer normale soorten steeds verder achteruit gaat. Ik kwam niet erg overtuigend over. Zij wandelden in steeds mooier wordende bossen. Veel groen, veel vogels. Merels, spechten, mezen, ga zo maar door. 's Middags gingen we even wandelen in de Braakman. Bij de Westgeul probeerde ik het ver haal weer op te pakken. Dat er hier hele bijzon dere planten groeiden. Dat die afhankelijk waren van zout, zoet, kalkrijkdom en soms juist een gebrek aan kalk. Dat die planten weer speciale dieren aantrokken. Zo heeft Lucien laats weer een bijtje ontdekt die afhankelijk is van Rode Ogentroost. Ik zag ze denken: "een bijtje". Het verhaal sloeg niet erg aan. Dat die ecologische hoofdstructuur weliswaar langzaam tot stand kwam maar dat het gros van onze bossen en natuurgebieden eigenlijk steeds meer soorten herbergen die erg "gewoon" waren. Steeds meer merels en paardebloemen, populair gezegd. Ze staarden naar de troosteloze grasvlakte die de Westgeul in de winter voorstelt. Na het eten 's avonds waren ze benieuwd naar onze dia's van onze kanotocht in Alconquinpark, Ontario, Canada. Aan het begin van de serie zitten een aantal plaatjes van kaarten die het gebied kenschetsen. Rotsbodems, zandgronden en veel water. De verschillende soorten loofbo men en naaldbomen, kortom, het hele verhaal. Aangekomen bij de beverdammen kreeg het verhaal een andere wending. In één keer zag ik zelf het licht! Ik zou het nog een keer proberen uit te leggen! De bevers bou wen zoals bekend dammen. De dammen zetten in een mum van tijd een heel gebied onder wa ter, soms hectaren groot. In het begin staan daar nog bomen in weg te kwijnen. Het hele gebied bestaat immers uit bos) De bomen ster ven al gauw af. Dan gebeurt er iets leuks. De dode bomen worden bezocht door een bepaald soort specht. De Black backed woodpecker. De verlaten nesten van deze specht worden ingeno men door de Woodduck en de Tree Swallow.

Tijdschriftenbank Zeeland

de Steltkluut | 2001 | | pagina 20