4
Even bijbomen.
Kent u het tijdschrift Milieutijdingen? Een
periodiek verspreidt door de directie Ruim
te, Milieu en Water van de provincie Zee
land? Zoniet, raad ik u aan om uzelf er op te
abonneren. Het kost namelijk niets en wat
krijg je tegenwoordig nou nog voor niets?
Het tijdschrift verschijnt regelmatig en staat
boordevol informatie over het beleid van de
provincie Zeeland met betrekking tot milieu
en natuur. Over het algemeen is het ge
schreven op een manier zodat u en ik het
ook nog snappen.
In het decembernummer stond een stukje
over het Eiland van de Meijer onder de kop
"Een natuurlijk bos tussen twee kreken
Dit artikel maakt twee dingen duidelijk: hoe
onze provinciale beleidsmakers bezig zijn
om op een zinvolle en praktische manier na
tuur te laten maken en tegelijkertijd hoe
krom en slecht de voorlichting hierover is.
Wat is hier aan de hand?
Om u duidelijk te maken wat de provincie wil
met het eiland van de Meijer moeten we stukjes
citeren uit het streefbeeld van dit natuurontwik
kelingsproject. De Citaten zijn afkomstig uit Mi
lieutijdingen en op hun beurt weer geciteerd uit
het plan dat de Dienst Landelijk gebied in op
dracht van de provincie schreef.
"Nagenoeg het hele gebied wordt bedekt door
het droog essen-iepenbos, het natuurlijke bosty-
pe voor drogere zeekleigebieden. Dit is een
hoogopgaand bos met veel kleine open plekken
en lianen (klimop) en een goed ontwikkelde
mantel en zoom met veel doornige struiken.
De bodem is bedekt met klimop, maar op
de voedselrijke delen komen ook grote keveror
chis en geel nagelkruid voorOp de natste
delen komt geen bos meer voor. Op de grillige
lage oever wordt het bos dan ook afgewisseld
met rietland.
Klinkt niet slecht hè? Als je dit zo leest zou je
gelijk volgende week gaan kijken om er lekker
door heen te struinen en te genieten van een
r
c
Door: Hans van Hage, kritisch natuurliefhebber
t
echt essen-iepen bos. Voordat u nu uw laarzer(
aantrekt moet u nog even verder lezen. Wat dejj
provincie vergeet te vertellen dat wij, maar ooft
de generatie na ons dit zogenaamde eindbeelc
nooit zullen meemaken. Het duurt namelijk hee
lang voor deze streefbeelden gehaald worden
Als ze ooit gehaald worden. Als alle omstandig
heden meewerken mag je wel 150 jaar worder
wil je het geschetste beeld zien. Als alle facto-
ren meezitten. Maar bij het eiland van de Meijet'
zijn niet alle factoren aanwezig. Er is namelijk1
een te laag grondwaterpeil. Het ligt, zoals de
naam doet vermoeden, rondom in het water
Zou het waterschap bereid zijn om het peil in de^
Otheense Kreek en de Bronkreek dusdanig te
verhogen dat het eiland van de Meijer wél nal
genoeg zou zijn voor het ontwikkelen van es-
sen-iepenbos, dan zouden de meeste akkers j
rondom de genoemde kreken onder water ko-
men te staan. Dit zou de natuur in ruime mate]
ten goede komen, maar ik denk dat er niet veel
mensen in de omgeving hiermee zouden in- 1
stemmen.
1
Het gestelde streefbeeld is dus niet haalbaar. Isl
dat dan erg? Welnee. Op de hele natte plaatsen 1
ontwikkelen zich riet- en zeggesoorten, op de
iets drogere plaatsen wilgen en elzen. De iets
drogere plaatsen zullen zich mogelijk gaan ont-
wikkelen tot essen-iepen bos. En de allerdroog
ste plekken, het overgrote deel, zal ook wel ooit
een of ander bos worden. Het geheel zal er ove*
150 jaar niet minder mooi uitzien als geschetst,
maar waarschijnlijk wél anders.
Wat zeurt die vent dan toch, zegt u nu? Ik
"zeur" omdat deze afdeling van de provincie
vaak op deze manier met ons omgaat. Ze
schetsen niet het beeld dat wij de komende ja
ren op het eiland van de Meijer zullen zien. De
enorme ruigte die gaat ontstaan, de distels, de
brandnetels, de slechts langzame groeiende J
plukjes schaamgroen die pas over een jaar of
twintig op bosjes zullen gaan lijken. Met een
beetje geluk zullen de bomen zichzelf daarna uü
gaan zaaien en zal er daadwerkelijk een bos
ontstaan. Zijn we weer 40 jaar verder. De plan-
