Jazeker. Maar ik zag iets vreemds aan die foto - s. De achterpootjes en staart van de vleermui zen waren vaak spierwit, terwijl dat in werkelijk heid niet zo is. Daar snapte ik niets van. Totdat ik opeens een mooie scherpe foto kreeg en zag dat de pootjes niet wit waren, maar kletsnat en dat ze daarom het flitslicht wit reflecteerden. Toen dacht ik: Waarom heeft die vleermuis nat te achterpootjes? Drinkt hij soms water met zijn pootjes? Of pakt hij er iets mee uit het water? Maar wat dan? Insecten? Ik vond het een vreemde gedachte, maar dat laatste was na tuurlijk makkelijk te controleren. Ik pakte een spinnetje van de oever en zette dat op het water tussen de twee takken. Toen kwam de vleer muis er aan... een kringetje op het water en wèg was het spinnetje! Dan krijg je echt even kippenvel: normaal van gen vleermuizen insecten vanuit de lucht en nu bleek dat ze ze ook vanaf het wateroppervlak konden pakken! Hoe zouden ze dat doen? Dat zou ik op de foto willen zetten! Omdat het vrij wel ondoenlijk was het fototoestel op exact het juiste moment af te drukken, besloot ik op zoek te gaan naar een elektrische methode, wat veel trefzekerder is. Ik heb er twee jaar over gedaan een goed systeem te ontwikkelen, maar uitein delijk had ik een installatie die precies in twee aluminium koffertjes paste, en die ik dus overal mee naar toe kon nemen. Het komt er op neer dat de vleermuis door een paar straaltjes heen moet vliegen, die boven het water zijn ge plaatst. Dat veroorzaakt dan de flits. Omdat de camera - die ook in het water is geplaatst - con tinue open staat, moet het hartstikke donker zijn. Door de vleermuizen te lokken met insec ten die op het water werden gelegd (kleine meelwormen) was het mogelijk vele tientallen foto's te maken. Hierop was te zien dat de prooien met de pootjes werden gepakt. Zodra de vleermuis de prooi is genaderd, buigt hij bei de voetjes naar voren met de 'pinken' tegen el kaar aan. Met een harkje van tien teentjes breed ratst hij dan het insect zó uit het water! Hele vanghandeling Je staat dan de hele nacht in het water? In de maand juli als het warm is, sta ik gewoon in mijn zwembroek en anders in lieslaarzen. Van zonsondergang want het moet goed donker zijn - tot zonsopgang. Ik heb een keer of twee gehad dat er een eindje verderop een visser zal S Die heb ik dan even ingelicht want die snaptf 2 geen barst van wat ik deed. Ook heb ik we n eens meegemaakt dat er een politieauto langs kwam. Die heb ik het toen ook uitgelegd. Maa ji verder was ik daar altijd alleen; behalve dan ds |- laatste twee jaar. Nu ga ik er samen met eer ti vriendin naar toe; dat is toch een stuk gezelli ger. Maar ook alleen voel ik me niet zielig of ji eenzaam. Je hoort meerkoetjes, de maan staa t boven je te kijken. Er is daar heel wat afgefoto f( grafeerd. Toen ik voldoende foto's van het ei t genlijke vangmoment had, heb ik het fototoeste j, ook tien, twintig en dertig centimeter voor en na dit vangmoment laten afgaan; daardoor heb ik nu een diaserie van de hele vanghandeling: ho: hij aan komt vliegen, dat beestje uit het water j pakt, het in zijn bekje neemt en dan weer dooi c vliegt. Van de water- en de meervleermuis het ik trouwens ook vertraagde geluidsopnamen r wanneer ze de vanghandeling uitvoeren. Jc-1 hoort zelfs het plonsje dat erbij hoort als de j prooi uit het water wordt gegrepen! Het heeft ell nachten geduurd om die hele fotoserie te ma- i ken. Aan het eind daarvan waren die vleermui- zen heel vertrouwd met me, zo van: 'Bij die ke- rel die daar in het water staat zijn altijd meel- wormpjes te halen'. Dat leren ze ontzettend i snel. Ze zijn soms heel vlug met prooien pak ken, want als ze dat niet zijn, dan pakt een an der het weg. Op een gegeven moment gebeur de het zelfs dat er één in zijn haast met zijn vleugel mijn pink aanraakte! Dat maakte veel indruk op me en ik wilde dan ook kijken hoe ver j ze wel durfden te gaan. Weldra bleek toen dal ze zelfs een prooi van het topje van mijn vinger af durfden te halen, als ik mijn uitgestrekte arm onder water verstopt hield. Als je een vleermuis I maar op de goede manier benadert, alles waar hij last van kan hebben van tevoren incalculeert I je vooral heel rustig te werk gaat, dan heeft hi vrijwel geen angst voor je. Als er dan tien of twintig maal op dezelfde manier een lekker hap je wordt gepresenteerd, dan vindt zo'n vleer muis dat natuurlijk prachtig. Voor voorntjes geldt dat trouwens ook. Die hebben een paar nachten ook in de gaten da steeds wat lekkers te halen is. Dan komt die vleermuis er aan om de prooi te pakken en is op het laatste moment dat meelwormpje verdwenen! Nee, ik heb geen botsingen tussen vleermuizen en voorntjes meegemaakt. 14

Tijdschriftenbank Zeeland

de Steltkluut | 2000 | | pagina 14