4
N*
\Sf
vat compenseren ook al weer betekent: tegen
elkaar opwegen". Zo iets als een balans dus.
Aan de ene kant even veel als aan de andere
kant. Wat verloren gaat moet gecompenseerd
urden. Maar kwantiteit gaat hier heel nadruk
kelijk gepaard met kwaliteit. En de natuurwaar
den van de Westerschelde zijn hoog. Wat zeg
ik, de Westerschelde is het grootste en meest
belangrijke gebied dat we hier hebben!
t m.1
teltkluters, let op uw zaak!
Want de toelichting op het mooie kleurenplaatje
valt tegen. Niks geen brakke natuur, laat staan
iets van zout. Daar kunnen die mensen van de
Dienst Landelijk Gebied of van de Provincie
Zeeland, die dit allemaal met veel kennis van
aken hebben opgesteld, ook niets aan doen.
De omstandigheden zijn er gewoon niet naar.
Er zal zoete natuur ontstaan, een groot ruig riet
veld. Bovendien is het hydrologisch systeem
lier zo lek als een mandje. Via de ondergrond
zeigt het water weg. Geen zelfstandige water
huishouding dus en dat is een buitengewoon
slechte uitgangssituatie om een stuk natuur te
creëren. Wat ons wordt geboden is een stuk
van 50 ha slechte, zoete natuur.
Wat heeft dat nog met de Westerschelde te
maken? Ja maar, het is toch best een leuk ge
bied en als we tegensputteren gaat het mis
schien niet door en dan gaat dat geld misschien
verloren en nog zo wat van die verhalen die ver
hullen waar het hier in feite om gaat.
Niet de 50 ha in de Margarethapolder staan hier
ter discussie, maar de immense natuurwaarden
van het unieke Westerschelde-estuarium. Dit
belang wordt hier met voeten getreden! De
Steltkluut-nekharen móeten hier overeind gaan
staan. Hier moet de Steltkluut laten zien waar
het voor staat, hier moeten we dat zijn wat we
alleen maar kunnen zijn: een lastige luis in de
pels. Zo eentje die heel af en toe heel venijnige
jeuk kan veroorzaken.
Gaat Margarethapolder wel door, dan gaat het
hele verhaal van de natuurcompensatie door en
is dit begrip in 'no-time' verworden tot een loze
kreet die ons nog buitengewoon veel ellende
kan gaan bezorgen.
Gaat Margarethapolder niet door, omdat wij
hier-en-nu stijgeren, dan gaat er toch wel een
signaal uit naar de provincie en uiteindelijk naar
de rijksoverheid. Compenseren van de natuur
waarden is hier niet mogelijk. Niet op deze ma
nier. En daarmee zetten we de trend naar de
vele discussies die nog komen gaan, want Ant
werpen heeft weeral ingezet op een verdere ver
dieping van de Westerschelde.
Wat me trouwens ook nog een ongemakkelijk
gevoel geeft is het volgende. Wie is hier nu de
gebeten hond? Die 50 ha komen niet uit de
lucht vallen, die gaan ten koste van iets.
Landbouw levert hier in en wordt daar zelf niet
wijzer van. De verhouding natuur versus land
bouw wordt daar niet gemakkelijker door, want
die koppeling wordt natuurlijk gelegd. Het zijn
50 ha die moeten worden ingeleverd voor na
tuur en niet voor Antwerpen z'n oceaanstomers.
Daarom vind ik dat als we die ha claimen voor
natuur dat het dan wel verdomd goede natuur
moet zijn. En met de beste wil van de wereld zie
ik dat er niet van komen en dus mogen wat mij
betreft de boeren hier blijven boeren.
Die worst doet me denken aan broodje zuur
kool. Daar houd ik niet van, dat lust ik niet dus
dat moet ik niet. Het zijn de principes die op het
spel staan, je uiteindelijk doel.
Ik word geholpen door iets wat ik in de laatste
Milieudefensie las:
op deze manier wordt economie niet groen,
maar groen wordt economie!
En daar moesten we met z'n allen nog maar
eens heel stevig over nadenken...
11
