//X
w
waterkwaliteit! Het perceel bestond
half uit rietmoeras en half uit
bouwgrond. Een moderne bouw
projectontwikkelaar zou destijds zijn
wenkbrauwen fronsen en meteen
gaan laten heien.
Maar mijn vader zag er meer in en
wilde van het moeras een grote vijver
maken van zo'n 30 x 5 mtr. Alleen
door het naderen van de Tweede
Wereldoorlog kon er nog niet worden
gebouwd. Het ten opzichte van een
naastgelegen Lagere School op het
zuiden gesitueerde perceel werd
echter wel al aangeplant. En zo bleef
het tot 1948 liggen. Het was een oase
in de woestijn en het wemelde er van
kikkers, salamanders, padden, egels,
insecten en wat dies meer zij.
-Van de kikkers kwamen voor
-De Bruine: Rana temporaria
-De Groene: Rana lessonae,
aannemende dat het hier niet om de
middelste groene kikker ging.
-Van de salamanders:
-Kleinewatersalamander: triturus
vulgaris
-Van de padden:
-gewone pad: Bufo bufo
waarschijnlijk maar nu niet meer voor:
-Rugstreeppad: Bufo calamita.
Omstreeks het jaar 1957-1958 komt
er in het biotoop een grote ver
andering; de kreek, het z.g. Bosje,
gaat verdwijnen en er komt in de vorm
van een weg letterlijk en figuurlijk een
streep door de rekening. De weg
snijdt ons perceel voorgoed af van het
resterende kreekgedeelte en ook de
eerste grote vijveraanleg wordt
gedempt. Alles voor de vooruitgang
dus! Of was het toch achteruitgang?
In ieder geval verdween de Groene
kikker-populatie. De Bruine kikker wist
zich te handhaven tot in de omgeving,
evenals de Gewone pad. De Kleine
watersalamander wist zich nog een
aantal jaren in stand te houden in een
inmiddels opnieuw gegraven vijver,
niet ver van de vorige. De padden,
waarvan de Gewone leeft in het
verborgene, komen er zo nu en dan
nog voor, maar leggen geen eieren
meer in onze vijver. De Rugstreeppad
is nu alleen nog op de Axelse Vlakte
aanwezig en kwam tevens nog voor
op het terrein van de Terneuzense
staalfabriek omstreeks de jaren 50.
Salamanders leven tot op heden niet
meer in het voormalige biotoop. Rond
de jaren 50 kwamen er tientallen
Groene kikkers in de grote vijver en
de aangrenzende sloten voor. Onze
eenden slokten er herhaaldelijk enkele
kokhalzend op; ze
waren niet uit te roeien!
Daarna kwam er dus
een sterke teruggang,
tot het zelfs geheel
ontbreken van de soort.
Begin van een hobby
Zoals het wel meer gaat
met dingen die
zeldzaam worden of zijn,
begint men er na
verloop van tijd naar
terug te verlangen. Eerst
Gewone Pad, foto Lucien Calie
