DE KERSTBOOM U EEN BIET? door Peter Maas Een dilemma- Tweede week november: enkele dagen flink koud met vorst tot wel 7 graden. Op het nieuws beelden uit Oostenrijk waar al 70 tot 90 cm sneeuw is gevallen. En dan is daar plotseling dat onvermijdelijke 'kerstgevoel'. De kriebels die iedereen tegen de winter bekruipen en die mensen opzadelen met een gedachte van gezelligheid en een knusse, intieme, huiselijke sfeer. Maar met die sfeer valt het nog wel eens wat tegen. Die witte kerst lukt hooguit een maal in een mensenleven. En zonder sneeuw zul je de sfeer toch echt zelf moeten maken. Gelukkig is daar dan de kerst boom, die veel van onze woon kamers vervult met die heerlijke harsgeur. Slin gers van zilver of rood, ballen in de boom en natuurlijk de piek er op! Zo wordt het een sieraad in ieder huis die er geen twijfel over laat bestaan: het is kerstmis!! Bij ons thuis was er vroeger eigenlijk nooit een boom, hooguit wat takken, al was er steeds een hele mooie kerststal. Tot en met 6 januari moest dat blijven staan, want dan was het Driekoningen. Ondertussenwas de vloer natuurlijke al lang bezaaid met dennenaalden.die zo lekker kunnen prikken als je op je sokken door de kamer loopt. De opluchting was dan ook altijd daar, met name vanuit de 'huishoudelijke dienst' dat alles mocht worden opgeruimd. De ballen voorzichtig ingepakt, de kerststal in een doosje (de lampjes niet vergeten) en de kersttakken in de vuilnisbak. Dat was de dank voor die paar weken heerlijke kerstsfeer. Tegenwoordig mag ik zelf bepalen of er bij ons een kerstboom neergezet wordt. Om het geld hoef ik het niet te laten. Maar bij ons komt die boom er niet in! En al jarenlang ligt het op m'n lippen of zit het al in m'n pen om daar eens aandacht voor te vragen:

Tijdschriftenbank Zeeland

de Steltkluut | 1995 | | pagina 15