KONIJNEBOUTJES MET KERSEN EN KEVERS Wanneer je gaat wandelen in de bossen, moet je niet denken dat je overdag een vos zult zien. De vos is sluw en komt overdag vrijwel niet te voorschijn. De reuk en het gehoor zijn zeer sterk ontwikkeld en zogauw het dier je dan ook bemerkt is hij weg. De beste kans om het dier te zien heb je bij het ochtendgloren in een omgeving waar hij beschutting heeft van grote bomen of struiken. Wij hebben in de gemeente Hulst honderden hectaren jachtterrein en bos. Heren jagers, niet deze enkele vos loopt de schade dan wel los door Cyriel Smet Mensen die nu alvast de keuken kastjes en kelders induiken en potten en pannen tevoorschijn halen om bovenstaand exquise gerecht uit te proberen moet ik helaas teleurstellen. Het gaat hier niet om een keukentip of iets van dien aard. Het onderstaande is bedoeld als aanvulling op het vorige artikel over de Vos. Allereerst, de eigenaar van het toompje kippen mist nog steeds geen enkele kip! Mateloos kan ik me dan ook ergeren aan die illu straties waarbij de vos wéér maar eens wordt afgebeeld met een kippetje n de bek. Dat geeft niet de realiteit weer. Hoewel ik mijzelf helaas weinig oi geen artistieke vaardigheden toe kan dichten vermoed ik dat het 'onder lekenaars' zo geliefd is omdat het zo lekker wegtekent. Nu de kans wat groter is dat we de vos in de grensstreken als nieuwe bewo- ner mogen begroeten is het interessant om eens wat nader in te gaan op die erschijnselen die de aanwezigheid van een vos 'verraden'. Al zie je het beestje bijna nooit, zijn uitwerpselen evenwel laat hij zeker in e buurt achter. Lezers die daarbij denken aan hondepoep zitten totaal \erkeerd. Het echte verschil wil ik graag verduidelijken met of vereenvou- igen tot het gebruik van de juiste voorzetsels in onze taal. et is namelijk zo dat je in een hondepoep trapt en ojj een vossekeutel. foen ik de uitwerpselen in de tuin ontdekte moest ik ook in eerste instantie Hnken aan een hond die wat verkeerd gegeten had. Maar de sporen in de uurt gaven het definitieve uitsluitsel. Joop Rijnders werd gevraagd om enige uitwerpselen te tekenen en als je deze bekijkt zal je zien dat het uit- nde opmerkelijk is: een spits gedraaid puntje van haren en/of gras. 47

Tijdschriftenbank Zeeland

de Steltkluut | 1994 | | pagina 25