De kinderen hadden die agent op het jeugdjournaal het
nog zo trots horen vertellen. We maken ze het heel
moeilijk. Binnen een half uur waren ook wij weer achter
de rallen aan. Vanwege het hoge water ging het die
ochtend niet zo vlot. Twee keer belandde iemand in een
geul en erg vaak moesten we hele stukken terug om
verder te komen. Toch werden er die ochtend nog eens 13
Waterrallen opgespoord. Het totaal kwam daarmee op 34.
Thuis zou blijken dat de door ons waargenomen vogels
betrekking hadden op 27 broedparen!
Voor we naar huis gingen gauw nog even koffie in het
café en een briefje onder de deur bij degene die het af
had moeten laten weten. Thuis snel onder de douche en
naar bed, even nog wat slaap in halen. Toen ik wakker
werd, was er al gebeld. Later kreeg ik alsnog contact
met de beller. "Wanneer gaan jullie weer? Ik baal ervan
dat ik niet mee kon." "We gaan al heel snel weer.
Eigenlijk willen we dit jaar nog weren welke soorten
rallen er in Saeftinghe broeden en hoeveel van elks."
Nu, enkele dagen later, terwijl de volgende bezoeken al
zijn gepland en er van verscheidene kanten zich al
vogelaars voor verder onderzoek hebben aangemeld, komt
bij mij steeds vaker de gedachte boven hoeveel kanten
er wel niet zijn aan het beheer van een natuurgebied.
Stel je beheert grote delen van Saeftinghe omdat je
voor weidevogels een goed biotoop wil creëren, dan is
dat ten nadele van ralachtigen. Waterral, Porseleinhoen
en Kwartelkoning moeten het van een wat hogere vegeta
tie (biezen en riet) hebben en weidevogels van een
korte grazige vegetatie. Natuurlijk kan je er na één
nacht inventariseren nog niet veel van zeggen, maar ons
onderzoek in het duister werpt toch weer een wat ander
licht op de zaak. Zeker is: Saeftinghe is en blijft
voor de natuurliefhebber (beheerder, bezoeker en na
tuuronderzoeker) een uitdaging.
U hoort er ongetwijfeld nog van!
100
