Aanvankelijk zag het er naar uit dat zich in
ïïaeftinghe de grootste slaapplaats van Blauwe
iekendieven in NW-Europa bevond, tot 56 ex!
as enkele jaren later zou blijken dat in goede
iuizenjaren op wisselende plaatsen in Duits-
ad soms nog grotere aantallen op één plaats
anwezig konden zijn, een keer zelfs 212!. En
an te bedenken dat in Nederland op alle plaat-
n te zamen in één maand nooit meer dan 280
;emplaren werden gezien!
e grote aantallen en nog wel in een buitcns-
jks schor wekten de belangstelling van de
ngelse coördinator. In februari 1989 bracht hij
zamen met enkele vrienden voor het eerst een
bezoek aan in Sacftinghe. Hij zou tot in 1992
arlijks terugkeren. Zijn bezoeken werden aan
grepen om andere vogelaars die onderzoek
^cn aan kiekendieven uit te nodigen. Met het
jaar werd het gezelschap groter en intemationa-
in 1992 zelfs meer dan 25 personen afkom-
•ig uit zes verschillende landen!
eens schijnt! De sukkels! Maar de gedachten
waren wederzijds. De onnozelaars! Ze hebben
niet eens in de gaten dat zich op luttele meters
afstand één van grootste kiekendicvcnslaap-
plaatsen van NW-Europa bevindt
Niet alle passanten maakten zich snel uit de
voeten. Op een avond verschenen er twee jagers
die midden in de slaapplaats op eenden gingen
staan paffen. De adrenaline bij de aanwezige
vogelaars steeg. Men drong aan: "Controleer
die jagers nou, je bent toch niet voor niets
controleur fauna en flora". "Ja maar de jachtwet
valt eigenlijk niet onder mijn bevoegdheid."
"Die jagers weten dat toch niet".
uwe Kiekendieven boven een slaapplaats
De eerste jaren konden de Blauwe kiekendie-
n vanaf de zeedijk worden geteld. Onder de
end werden stoeltjes op de zeedijk geplaatst,
ama het schouwspel kon beginnen. Bij
xhte weersomstandigheden verscheen er een
v: sersparaplu. Lux vogelen dus. Passanten
achten daar vaak anders over. Ze liepen dan
voorbij, op de vlucht voor het duister en het
echte weer; een meewarige blik in hun ogen,
>g eens achteromkijkend voor de schemering
ren opslokten. Je kon hun gedachten lezen. Op
een stoeltje op de zeedijk terwijl de zon niet
Bij controle bleek dat de heren niet eens gerech
tigd waren er te jagen. Wat hadden ze er dan te
zoeken? "De rentmeester weet ervan!" Nou
kom dan maar met hem langs. We zagen ze
nooit meer terug. Later maakten we nog eens
zoiets mee. De jacht in Saeftinghe was al enige
jaren gesloten. Op een ochtend werden tijdens
een telling knallen vanaf de rand van het schor
gehoord. Even kijken wie dat wel niet is. Tc laat.
De schutter had onraad geroken en zich uit de
voeten gemaakt. Later werd zijn auto opge
spoord. Kenteken, merk en herkomst van de
auto werden genoteerd. Hé een jager uit het
Brabantse Oirschot, die heeft er wat voor over
om het natuurlijk evenwicht te komen hcrstcl-
57
