Het Plan Van Aanpak Kanaalzone Zeeuwsch-Vlaanderen.
BOMENFUIF
De plannen zoals die bestaan ten aanzien van inrichting van de Kanaalzone maken heel
wat tongen los. Niet alleen bij politici of vertegenwoordigers van het bedrijfleven maar
ook -en dat is gelukkig maar- bij de inwoners, mensen die er leven en/of werken.
Tonnie van den Hauwe las het, bestudeerde, vertrouwde zijn bedenkingen toe aan het pa
pier en richtte het aan de redaktie. Hieronder het relaas. (Red.)
Hieronder zou ik verschillende aspecten van het "plan van aanpak kanaalzone Zeeuwsch-
Vlaanderen" willen bekritiseren omdat het mijn overtuiging is dat als we willen komen tot
een duurzame ontwikkeling dat we dan onze productiewijze en leefwijze ingrijpend zullen
moeten veranderen opdat we leren de natuur te respecteren in plaats van haar te vernieti
gen. Het doel zou moeten zijn om zo kleinschalig mogelijk te produceren, om mens-en mi
lieuvriendelijk te produceren en om wonen, werken en recreëren zoveel mogelijk te
integreren. Het plan van aanpak hanteert wel enkele milieunormstellingen voor de produc
tie, maar veel verder gaat ze niet:
1- Het plan van aanpak richt zich op kwantiteit in plaats van op kwaliteit. Er wordt gespro
ken over de expansie van de industrie, van de steden en van verkeer en vervoer. Na een
zeker punt gaat kwantiteit echter ten koste van kwaliteit: de industrialisatie, de verstedelij
king en de grootschaligheid veroorzaken vervreemding van de eenheid met en de samen
hang van de natuur. De massaproductie en de monoculturen veroorzaken een gebrek
aan waardering voor de noodzakelijke diversiteit.
2- Het plan van aanpak richt zich op techniese opiossingen in plaats van op maatschap
pelijke oplossingen. De vernietiging van ons leefmilieu komt in de eerste plaats door de
scheve sociale machtsrelaties en een wijze van produceren waarvan de private winst uit
gangspunt en doelstelling is.
3- Op de middellange termijn moet onze ekonomie toe naar tenminste een nulgroei met
een totaal ander energiegebruik en afvaluitstoot. Hier vind je in het plan van aanpak te
weinig van terug.
4-Natuurlijk zijn er voordelen aan een geplande regionale ontwikkeling, maar het ont
breekt aan objectieve garanties om wildgroei tegen te gaan. In hoeverre zijn de intentie
verklaringen om buiten de kanaalzone, dus in de landelijke gebieden, niet te
industrialiseren, bindend? Navraag leert dat hierover niets is vastgelegd!
Mijn conclusie is dat met dit plan van aanpak vooral de belangen van de industrie behar
tigd worden, niet die van leefomgeving, natuur en milieu.
Tonnie Van Den Hauwe.
14 mei was er een bomenfuif op de Stedelijke Scholengemeenschap Petrus Hondius.
Het doel van deze fuif was om zoveel mogelijk geld op te halen voor bomen en dat te
schenken aan de Knotgroep van de Steltkluut.
Verschillende leveranciers uit Terneuzen werkten belangeloos mee. Zij zorgden voor de
kado's van de verloting.
De Steltkluut stond er zelf ook met een kraampje, maar ze kregen nogal matig de aan
dacht. Wel kregen we van Peter Maas en Luciën Calle te horen, dat de muziek achterlijk
hard stond, maar dat vonden wij van niet.
Al met al was het een gezellige avond en een te gekke fuif voor de boom. Die avond is er
dan ook een redelijk bedrag opgehaald dat aan de Steltkluut is overhandigd. Later is er
met dhr.Janse, direkteur van het P.H. en Luciën besloten om nieuwe bomen te planten
aan het sportveld van de school. Deze zullen de oude bomen vervangen, die een paar
jaar geleden zijn gekapt. In het najaar zullen er zes Linden geplant worden en daarbij zal
ook een bordje worden onthuld waarop staat dat de bomen geplant zijn en bekostigd
door de Steltkluut, de Direktie van het P.H en de leerlingen (die trouwens goed hebben
doorgedronken)
Paul Reuling, (feestcommissie P.H.)
