II
ir
a:
i
SCHORREN VERDRONKEN LAND vj
SAEFTINGHE VOEDSELRIJK VAKANÏ®
VERBLIJF VAN DE GRAUWE GANS.
ïl
J
door: Romain van Damme
ïi
Als we in het Verdronken Land van Sj r'
tinghe 'de dam van de noord' opwandelt
kiest een aantal ganzen het luchtruim. Er
welkomstgroet. "Kotganzen", zegt Adp
van der Wiel geroutineerd. Hij telt ied ij*
maand voor Rijkswaterstaat het aai it*
ganzen in het uitgestrekte schorrengebi?3
Rijkswaterstaat speelt de cijfers weer d?
naar het IWRB. Een internationale org, r
satie die zich o.a. bezig houdt met voget P
lingen. Adrie van der Wiel weet de weg1'
het soms verraderlijke gebied. Hij was j
renlang gids. "Ik kom al lang in het schoi
Als tienjarige jongen heb ik hier gezwem
men. Het is een mooi gebied, heerlijk om
rond te lopen Af en toe staat hij stil en i>
teert een bijzondere waarneming in ee
boekje.Zeebiesknol.
I
tinghe was, dat door jacht in Saeftinghe niet
de eventuele schade op de akkers kan wor
den beperkt, maar veel eerder het omge
keerde het geval is.
Een ander belangrijk argument was dat Sa
eftinghe voor overwinterende en doortrek
kende watervogels van internationaal
belang is en daarom goed dient te worden
beschermd.Een en ander wil niet zeggen
dat we voorstander zijn van ganzenjacht in
de polder. In tegendeel zelfs, evenals de
meeste natuurbeschermingsorganisaties
is ook de Steltkluut principieel tegenstan
der van ganzenjacht, maar we moeten ac
cepteren dat er mensen zijn die daar
anders over denken. Door argumenten
preobereb we die van onze mening te over
tuigen. Een goed middel daartoe is de pu
bliciteit. Een voorbeeld daarvan verscheen
op 15 gebruari 1990 in de Stem. Om het
geheugen nogeens op te frissen, publice
ren wij dat artikel onderstaand nog eens in
z'n geheel, hoewel wat betreft aantallen er
inmiddels al het een en ander is veranderd.
38
