nooit góed begrepen heb)Trek je nu die kachel van z'n
plaats of doe je een klep open, dan krijg je een wolk
roet in de kamer, die op z'n voordeligst een flinke rel
tot gevolg heeft. Naar verluidt zijn mensen al om minder
uit mekaar gegaan. Dus, even diep ademhalen en nadenken.
Hoe zit het ook al weer? 0 ja, in het kader van het to
tale natuurlijke bestel is het individu van ondergeschikt
belang. Juisti
Deze vogel zou in een soortgelijke situatie - als de mens
niet in de buurt was - geen enkele kans hebben.
Dan de soort: Spreeuwen zijn er genoeg. Misschien wel te--
veel. Maar als ik naar buiten kijk en ik zie die gespik
kelde rakkers over m'n gazon lopen, pak ik de kijker en
verbaas me iedere keer weer over de schoonheid van deze
vogel.
Tenslotte de morele kant: Als zinnig mens kun je het toch
niet maken om zo'n dier te laten omkomen van de honger!
Soms wou ik dat ik geen mens was, maar een vogel,
dan had ik al die problemen niet. Maar ja, misschien zat
ik dan wel in die pijp. Toch maar liever niet.
Situatie II
Zo'n paar keer per dag pleeg ik een bezoek te brengen aan
het kleinste kamertje in huis.
't Is winter en het stormt buiten. Maar wat ik achter die
ventilator van het luchtkanaal hoor, is niet de wind.
Wind ritselt n.l. niet.
Nou zit in die pijp geen roet en in deze locatie valt er
niet veel te vernielen. Dus schroef ik ventilator en al
van de muur en geef het beestje gelegenheid om er uit te
komen. Want natuurlijk is het weer een spreeuw. Het kost
verder weinig moeite de vogel te vangen. Maar wat blijkt
nu? Het dier heeft ontstoken oogleden en wel op de plaats
tussen snavelbasis en ogen. Het kijken wordt nu een pro
bleem
Hij is dus gehandicapt en als zodanig kansloos t.o.v. z'n
soortgenotenDe spreeuwen op mijn grasveldje steken n.l.
de snavel in de grasmat, doen daarna de bek open en kijken
zo tussen de snavelhelften of er wat te bikken valt.
Het oog ligt zo ongeveer in het verlengde van de snavel.
De meeste vogels kijken over hun snavel heen. Kwesüe van
anatomie. Kijk het maar eens na in Uw vogelboek.
Loslaten is de natuurlijke reactie. Maar hoe het verder
gaat, laat zich wel raden, 't Zijn deze jongens die het
eers tesneuvelenDe natuur regelt dat "'meestal zelf, zonder
ons ingrijpen.
Toch heb ik het er altijd moeilijk mee
W. de Koek, Spaarnestraat 13, 4535 &S Terneuzen.
58
