SEPTEMBER: PAAPJESTIJD DOOR PETER MAAS jongenspak wisselen voor het meer officiële zwart met wit te stippen. Ook de ouden wisselen dan hun door het broe den verfomfaaide oude kloffie voor een gloednieuw kleed: eveneens zwart met witte stippen. Die van de vrouwtjes iets groter dan de stippen van de mannetjes. Het geel van de snavel is veranderd in zwart en zo brengen ze de herfst en winter door. Meestal in zuidelijke landen, want de spreeuwen die s'winters bij ons wonen zijn meestal noordelijke populaties die in de herfst naar onze contrei en gekomen zijn om te overwinterenterwijl onze eigen spreeuwen meestal naar het zuiden trekken om daar de winter door te brengen. Ook in de winter is de spreeuw een leuke vogel om naar te kijken. Bijna elke dag kunnen we getuige zijn van hun ru zies om een hapje vetbol of ander lekkers. Om beurten springen de kijvende spreeuwen met veel geschreeuw op el kaar in, waarbij de anderen zich ook niet onbetuigd laten. Steeds weer kan ik genieten van de taferelen die de kij vende spreeuwen in mijn tuin opvoeren en daarbij valt het op, dat ze zich ook tegen andere vogels agressief durven gedragen als het om een lekker hapje gaat. Deze winter was er zelfs één bijdie de koolmezen van een hangende vetbol verjaagde en daar op dezelfde wijze aan ging hangen bengelen en peuzelen, zodat de vetbol in twee dagen in zijn hongerige maag verdwenen was. Toch vormen de spreeuwen dan s'avonds weer één geheel, want verzamelen ze beetje bij beetje om gezamelijk, soms met duizenden tegelijk ergens op een vaste plek de nacht door te brengen in een rietveld of bosjes. Fantastisch mooi is het om zo'n spreeuwenwolk door het zwerk te zien schieten net als een donker spook. De beweeglijke vlek balt zich samen, waaiert weer uit, duikt nu eens naar beneden, dan weer naar boven, naar links of naar rechts en dit alles zonder commando in een pijl snelle vaart, zonder elkaar te raken en toch dicht bij el kaar. Een echt wonder van de natuur, een gedrag dat nog vele geheimen voor ons heeft, maken de spreeuwen het hele jaar door interresante vogels om naar te kijken. Met vriendelijke groeten, Bouke Voor de vogelwereld is de zomer alweer ver aan z'n einde, hoewel het in deze tijd nog fantatisch mooi weer kan zijn. Het broeden is voorbij en vele jonge vogels hebben reeds lang het luchtruim gekozen. Een aantal vogelsoorten voelt het najaar aankomen en begint zo zoetjes weer aan de te rugreis naar het zuiden te denken. De oplettende vogelaar 1 24

Tijdschriftenbank Zeeland

de Steltkluut | 1985 | | pagina 14