VOGELS VLAK BIJ: SIJSJES doorboukegrootjans hoogte waren van deze stort, want het geheel speelt zich af pracixseh in het centrum van Axel. Wat er zich ook allemaal achter de schermen afgespeeld hee'ft, duidelijk is dat er natuurwaarden zijn aangetast- en dat noch de gemeente, noch de provincie van plan is om daar ook maar iets tegen te doen! Wat moeten we trouwens denken van de geruchten (veel meer dan geruchten! (red.)) dat er in het gestorte puin ook afval aanwezig zou zijn afkomstig van de verbouwing van het gemeentehuis van Axel!?! Deze afwachtende houding is hijzonder teleurstellend. Alle goede bedoelingen in het bestemmingsplan verwoord, worden nauwelijks naar de practijk toe vertaald. De gemeente wil kennelijk zijn verantwoordelijkheden niet kennen, en ook de provincie staat niet bepaald te springen. Dus blijft het voorlopig aan ons om voortdurend aan de bel te trekken bij dit soort voorvallen. Want helaas is dit ge val niet op zichzelf staand! Werkgroep Planologie, Peter Maas. sijsje tussen de elzeproppen en toch kans hebt op veel kleine Een zonovergoten dag eind november. Het mooie weer lokte mij een uur tje naar buiten. Niet langer, want ik was druk doende met iets anders die dag, wat ook persé af moest. Wonende in de componistenbuurt in Terneuzen, kies je dan automatisch voor een wandeling rond de begraaf plaats en de kinderboerderijom dat je dan vlak bij huis blijft zangvogels Nog maar net op weg, langs het fietspad richting Gemeentelijkc kwekerij, zag ik ze. Of liever, ik hoorde ze. De Sijsjes! G-ezellig tierelierend hingen zij aan de elzenproppen op een meter of twee boven mij met klanken als tsiujie en tsoeit el kaar de verhalen van de dag toe te lispelen. Natuurlijk weer net mijn fototoestel vergeten. Stom toch om dat ook op korte tochtjes niet mee te nemen, want dan heb je meestal de leuk ste ontmoetingenNu ontging mij een unieke kans, want als de sijsjes eenmaal druk aan het voedsel zoeken zijn en met elkaar aan het communiceren, hebben ze je niet eens in de gaten. Stokstijf en met ingehouden adem bleef ik staan en jawel hoor, daar kwamen ze nog een metertje lager. Er kwam er zelfs eentje zo dichtbijdat ik het met een vlugge greep had kunnen pakken. 10

Tijdschriftenbank Zeeland

de Steltkluut | 1985 | | pagina 12