'T SLÖÖTJEN VAN ULDER VOADER A' kik 'ne klei'jongen was, lik gulder 'n joar of tien, dan koste list 'n waaiken bij ons in de buurt, 'n schoon brêêd 'elder 'slootjen zien. In da' d'elder slootjen van onder oan d'n dijk, doa' ginge kik stekelbagges vangen oan 'n pierewurmkensoms oai' k'r twêê gelijk. En zukke' zwaarte woatertorren, mee zöo'ne gele rand probeerden doar gauw weg te kommen ank'r 's êênen wou pakken mee mijn 'and In t'vóó'joar von 'k doar 't puirek van de puit, doa' kwoamen dan noa'n tijdjen a'moal van die kleine dikkoppes uit. Loater zoade dan kleine puitjes, mee 'ne stjèrt, k'wou da' kulder da' slootjen nog kost loate' zien, da' zou 'k toch gjèren èn, da' was mij 'êêl wa' wjèrd. t' Woater was zoo zuiver, zoo 'elder wast a's glas, ge kost doar in ouw spiegelbeeld zien zoo scherp, of dat n'n echte' spiegel was.

Tijdschriftenbank Zeeland

de Steltkluut | 1981 | | pagina 42