Bijen kraken kerkuilenkast
Schouwen-Duiveland
Bijen
Tekst: Bert Kleijn. Foto's: Theo de Kuiper
Als compensatie voor de gedwongen sloop van een oude boerderij werd in het voorjaar van 2016 een viertal kerk-
uilenkasten geleverd voor een nieuw natuurproject op Schouwen-Duiveland. Op verzoek van de eigenaren plaatsten
wij een daarvan op de zolder van een villa, verborgen in een bosperceel van enkele hectares groot, in de buurt van
Serooskerke. Deze eigenaren hebben, als natuurliefhebbers pur-sang, naast een torenvalkenkast ook nog een egel
schuilplaats, nachtbeweging wildcamera's en wat dies meer zij geïnstalleerd.
Bij ons controlerondje in het voorjaar van 2017 hoorden wij dat er honing uit de kast op zolder droop. De eigenaar
vond dat niet zo'n punt en had inmiddels zelf een kerkuilenkast getimmerd en opgehangen aan een boom.
Het jaar daarop informeerde hij ons dat er een gevelverbouwing zat aan te komen. Uiteraard wilde hij de aannemer
niet bloot stellen aan een zwerm 'dolgedraaide' bijen en dus was er actie geboden! Nu wil het geval dat drie van de
vijf actieve leden van ons kerkuilenwerkgroepje, waaronder Theo de Kuiper en Co van den Boogert, een achtergrond
hebben als imker. Er werd dan ook besloten om in maart 2019 een poging te wagen om de kerkuilenkast van de zol
der te verwijderen, en wel met bijenvolk en al. Vervolgens zou de kast vervoerd worden naar Theo's bijenstal aan
de rand van de duinen en daar zou een en ander op een bijenkast geplaatst worden om het volk de gelegenheid te
geven een nieuwe huisvesting in gebruik te nemen.
Helaas mislukte dit 'Plan A'. De kast was door de eigenaar dermate solide aan de zolderwand bevestigd dat grof
breekwerk noodzakelijk was om deze te verwijderen. Ondanks onze beschermende kleding, zie de foto's, lokte het
natuurlijk niet om met z'n vieren op een relatief kleine zolder te staan als daar tussen de tien- en dertigduizend
bijen losbraken...
Aan de keukentafel, onder het genot van een kop koffie, werd daarom 'Plan B' bedacht. Dit hield in dat er een stel
ling geplaatst zou worden om een kleinere bijenkast tegen de buitengevel te bevestigen. Hiermee zou het volk, en
vooral de koningin, verleid moeten worden om te verhuizen, mede gelokt door wat zoete lekkernijen.
Een paar dagen na plaatsing leek het plan te werken, want groepen bijen zwermden vrolijk in de warme voorjaars
zon rond de kast en leken de nieuwe route, door de pvc- buis naar de nieuwe kast en vervolgens naar buiten, ge
vonden te hebben. De bijen waren echter, zoals de week erna bleek, niet voor één gat te vangen en hadden door het
isolatiemateriaal langs de pvc-buis diverse wegen naar buiten gecreëerd. En passant was wel het snoepwerk meege
nomen uit de nieuwe kast maar, het belangrijkst, de koningin wilde de uilenkast niet verlaten en het volk bleef haar
trouw. Terug naar plan A. Door de stelling was het nu mogelijk de kerkuilenkast van buiten af te sluiten door de in-
vliegopening te blokkeren en zo met wat forser geweld de kast alsnog met volk en al te verwijderen en op transport
te stellen (we waren inmiddels wel een week of zes verder). Het resultaat: In de duinen bij Renesse staan de kasten
nu op elkaar gestapeld en hebben de bijtjes alle tijd de nieuwe, echte kast in bezit te nemen.
Toch is dit 'happy end' niet het einde van het verhaal. Inmiddels heeft de eigenaar namelijk een nieuwe kastopstel-
ling, maar ditmaal buiten in zijn tuin, gemaakt en is het de bedoeling dat het bijenvolk dat op de zolder huisde
t.z.t. terugkeert naar zijn vertrouwde omgeving. Inmiddels heeft de nieuwe verhuizing eind juli plaatsgevonden.
32
