tüwerki
euwerkert
isten
iwerkerk
ïde.
Het Diepe Gat - zuidzij de. Op veel plaatsen is de oeverzone smal en vindt er ophoging met landbouwafval plaats, waar
door er steeds meer brakke vegetatie verdwijnt. Het gebied zou te koop zijn. Verwerving door een natuurorganisatie
verdient aanbeveling, liefst met ruime oeverlanden. Foto:Kees de Kraker.
an Duive-
Schouwen
gekomen
een eige-
ietreding
i dat niet
tag bleek
stand te
de Groe-
van het
irbarriè-
sr duide-
vermoe
i de voet
De riet-
fleem op
le strook
/oor zilte
an heen
van slak
jes met een schepnet en een zeef lukte echter niet,
het riet was toch te hinderlijk. In het water langs
het riet werden afgevallen blad, steurgarnalen en
brokken van rietstengels met mosdierkolonies
opgehaald. We konden geen slakjes ontwaren;
wellicht waren ze bij het ruwe werken al vroegtij
dig in onbereikbare plekken op de bodem beland.
Tussen het riet ging het met dit vistuig natuurlijk
helemaal niet, vandaar dat ik er in een laatste po
ging maar wat materiaal heb opgespit met een
troffel. Dat was meteen raak, op rottend blad
zaten een paar levende slakjes en in de bagger
daaronder was een lading slakj es aanwezig, waar
onder veel lege huisjes. De dominante soort was
hier Jenkins' waterhoren, met op een goede twee
de plaats B asters drijfslak;beide levend en als leeg
huisje aanwezig. Van de Opgezwollen brakwater
horen werden slechts een paar lege horentjes ge
vonden. Jaap ging in een ondiep deel met een zan
dige waterbodem vissen met het schepnet. Ook
deed hij met een troffel, pogingen om Brakwater
kokkels uit/van de waterbodem te halen. Dat alles
leverde nauweüjks slakjes op, toch kon de verza
meling uitgebreid worden met één levend exem
plaar van de Opgezwollen brakwaterhoren.
Naast vele verweerde kleppen van de Brakwater
kokkel was er een vrij vers doublet, dat we maar
als een representant van een hier actueel levende
populatie beschouwden. Alle slakjes uit de mee
genomen monsters werden pas thuis op naam ge
bracht met behulp van een binoculair, in het veld
is dat niet goed te doen.
In het ruige gras van een hobbelig stuk oever
deed ik nog een zoektocht naar landslakken, met
overigens weinig resultaat. Vermoedelijk was dit
milieu te zilt voor slakken, slechts een enkele Be
haarde slak en een defect huisje van de Kelder-
glansslak waren de oogst. Wel was de activiteit van
muizen hier duidelijk aanwezig, gelet op de vele
keutels en gangen. Die beesten eten ook wel eens
een slak, zodat het slechte resultaat misschien
meer in die richting gezocht moet worden.
Terug bij de Gatweg hebben we nog wat land
slakken gezocht in: puin bij een dam, in de berm
langs een haag en in het onbegraasde talud van de
Groene Dijk. De eerste plek leverde een Zuidelij
ke akkerslak op, bij de haag was niets te vinden, en
23
