van predatie.
Han ging mee voor de rest van de dag. Via Stel
lendam en na een korte blik over Markenje naar
Ouddorp Haven. Op de Grevelingen tenminste
zulke witte koppen als op de Oosterschelde.'Je zal
zien. Kees gaat niet' mompelden wij tegen elkaar.
Maar Kees ging wel.'Laten we het maar proberen'
opperde hij op de kade. 'Als het niet gaat, zien we
dan wel. Maar we moeten wel in twee groepen
over..Eerde consequenties van 'als het niet gaat'
in volle omvang waren doorgedrongen, tufte de
'Bewaking Hompelvoet' de haven uit, aangedre
ven door de Yamaha-buitenboord, waarover
Kees achteloos had opgemerkt dat hij twijfelde of
het ding nog wel deugde. Die middag functioneer
de het bewuste buitenboordje naar behoren. Een
half uur later stonden allen op de Hompelvoet.
Velen aardignat.bij sommigen inclusief het meest
intieme kledingstuk. Toen tijdens de oversteek
schipper Kees weer een golf buiswater vol in het
gezicht kreeg,zei hij vergenoegd'ha,de smaak van
zout water'. Zijn Hompelvoet bleek op 4 juni 2005
toch niet'inaccessible'.
's Avonds in Maasdam, tijdens de maaltijd in
clusief volledige vergunning, toen eenmaal ook
dat laatste gevoelige kledingstuk was vervangen
door een droog exemplaar, vroeg echtgenote Els
'waarover praten jullie nu zo'n hele dag?'
'Inde eerste pl aats vooral over Grote Sterns na
tuurlijk', was het antwoord. En verder vertelde ik
over Johns betoog over de Prunj een Krij ns verge
noegde gezicht toen wij vanaf de buitenhaven van
Stellendam naar de Kwade Hoek keken: hoogwa
ter, het schitterende door westenwinden meege
voerde licht, vissende Grote Sterns, Visdieven en
Dwergsterns, recht vooruit scherp de lange lijnen
van het Kwade Hoek-landschap en links, fel op
lichtend,massa's bloeiende vlieren op het duin.Ik
vertelde over de Ted Sluijters experimenten met
kunstmatige broedholen in de duinen van Schou
wen en over kritiek jegens de net verschenen
nieuwe Rode Lijst van Nederlandse broedvo-
gels... 'nou, die Grote Mantelmeeuw staat bij mij
op een andere rode lijst' had iemand opgemerkt.
Eenmaal toch aangeland op de inaccessible Hom
pelvoet, had Philipp Derks verteld over de flora,
compleet met anecdoten. En John over wijlen Jan
Rooth die, lang geleden.op de Hompelvoet tegen
hem had uitgeroepen:'Zo behoor je Grote Sterns
te zien. Krijtwit tegen een blauwe lucht en boven
wit zand...!' Zo zag de Hompelvoet er lang gele
den uit. Nu niet meer. Maar dankzij de Hompel
voet vliegen er nu nog Grote Sterns rond Schou
wen en Goeree.
Dat alles passeerde die zaterdagavond de
revue. Maar hoe te vertellen over de sfeer waarin
zo'n dag verloopt? Op sjouw te zijn met lieden die
het zichtbaar naar hun zin hebben, met dezelfde
ideeën en emoties en dat van elkaar weten. Die
kijken naar de vogels die thuishoren in ruime,
platte landschappen met slik, zand en water, zout
water!
De oversteek van Ouddorp naar de Hompelvoet met het sloepje. Foto: Han Meerman.
